خیلی ساده است. موصوع بر می گردد به پدر غایب. پسرانی که حضور پدر در زندگی شان کمرنگ است یا اصلا نیست با مسائلی روبرو هستند و زندگی شان چهره قهرمان را به روی خود نمی بیند.

این مقاله برای آن دسته از دوستانی است که طعم تنهایی و احساس تنهایی را چشیده و در پی یافتن دریچه‌های تازه‌ای از معنای این دو مفهوم هستند.

ما برای اجتناب از این احساس که به اندازه کافی خوب نیستیم، خوب نبودن را به دیگران نسبت می دهیم. فرافکنی یک دفاع ناخودآگاه است: من نمی توانم آنچه هستم را بپذیرم، پس تصور می کنم تو خوب نیستی.

طلاق عاطفی یک موهبت است. چون نشان می دهد نیمه اول ازدواج تمام شده و ما وارد نیمه دوم عمر خود و ازدواج مان شده ایم.

درگذر دردناك زندگى،شايد هيچ تجربه‌اى تكرارى‌تر و ترسناکتر از مرگ و فقدان عزیزان نباشد.زندگی رفته رفته ما را با آن آشنا می کند تا در نهایت ما را در برابر فقدان های بزرگ آماده کند، اما آن زمان تاب رویارویی داریم؟

انسان‌ها هرگز نمی‌توانند تفاوت‌های شریک زندگی خود را دوست بدارند، مگر این‌که بدانند جای آن فرد بودن چه حسی دارد. وقتی طرفین متوجه ناراحتی خود می‌شوند و بی پرده از هم درخواست کمک می‌کنند، احتمال تولد دوباره رابطه وجود دارد.

تجسم خلاق و سخن گفتن با خودمان؛ مؤثرترين راه رويارويى با عقده‌هاست. تجسم خلاق يعنى سخن گفتن عامدانه با خودمان يا دقيق‌تر، سخن گفتن با جوانب نزيسته خودمان براى دگرگون ساختن الگوهایی نامريى كه تجربه‌مان را شكل مى‌دهد.