اصلا اتفاق عجیبی نیست که همه ما حس حقارت داشته باشیم. این که حس کنیم، ما در این دنیا ضعیفیم.. این که حس کنیم ما در برآورده کردن نیازهای خود گاها ناتوانیم. این که حس کنیم، در جمع هایی، نزد کسانی و... پذیرفته نشویم ...
همیشه انسان با این احساس راحت تر است که اگر امشب بخوابم ، فردا حتما مشکلات خودشان حل خواهند شد و یا اگر هایی میکارد که مثل پینوکیو فکر میکند اگه بشه چی میشه ، اما حقیقت آن است که این رفتارها کودکانه است وباعث میشود بابت این خامیها آنقدر سقوط خیانت ببینید تا بپذیرید راهی جز گشودن چشم و خیره شدن به درد ها و زخم ها نیست ...
به زندگی خودتان برگردید و ببینید برای ترک چه وظیفه ای ،به چه چیز معتاد شده اید؟ شاید اعتیاد به کار:آن قدر سرکار می مانید و مشغله الکی درست میکنید که کار اصلی را انجام ندهید. شاید اعتیاد به اینترنت و تلویزیون و... : آن قدر سرتان را به آن گرم می کنید تا بیهوش شوید.... شاید اعتیاد به مواد و ....
