جلالپور ارسال در تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به جلالپور

ارسال دیدگاه

هرسطر ازهرکتاب جیمز هالیس سرنخ های ارزنده ایی به مامیدهد که راهی به عمق وجودمان پیداکنیم، خودمان رانادیده نگیریم باکهن الگوی نابودگر بدنبال چیزی باشیم که خودمیخواهیم نه گذشتگان ما (والدین ) بانیروی حیاتی عشق، زندگی مان راباسوال هایی که ازخود می کنیم بسازیم. زبان قلب مان را بیاموزیم.

سیما ارسال در تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سیما

ارسال دیدگاه

سلام و عرض تشکر از زحمات بنیاد
کتاب های جیمز هالیس بسیار عمیق هستند و دوستانی که نسبت به ترجمه این کتاب نکته دارند باید عرض کنم که اول باید مطالعات پیش نیاز قبل از مطالعه این کتاب داشته باشند دوم اینکه باید وقتی که ظرفیت جذب مطلب شون بالاست کتاب ها رو مطالعه کنند.
زمان هایی بوده که من کتاب رو مطالعه کردم و حس کردم متوجه نمی شوم اما به فاصله دو ساعت بیشترین گیرایی رو نسبت به مطالب این کتاب داشته ام.
این کتاب رو از دست ندید.

رسول ماجانی ارسال در تاریخ ۰۹ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به رسول ماجانی

ارسال دیدگاه

آنقدر زیر جملات این کتاب خط کشیده ام که نمی دانم دقیقا باید در مورد کدام یک از موضوعات آن برایتان بنویسم. کتاب موضوع اصلی چیست را می توان ده فرمان یونگی ها دانست. ده فصل، ده موضوع که همانند ده فرمان ما را به رستگاری هدایت می کند. ولی اگر بخواهم در یک پاراگراف بگویم این کتاب در مورد چیست بخشی از مقدمه خود جیمز هالیس را بازنویسی می کنم: (باید از خود بپرسیم: چه چیزی می خواهد از طریق من در این جهان تجلی یابد؟ این سوال فراخوانی است برای انجام وظیفه و تنها سوالی است که تا ابد با ماست و به ما زنهار می زند که آیا زندگیمان را صرف چیزی می کنیم که شکوه و ژرفای روحمان را تقلیل می دهد؟ یا صرف انجام وظیفه ای می کنیم که برای آن به این جهان آمده ایم؟)
به نظرم این پاراگراف پاسخ عنوان کتاب است.موضوع اصلی این است که ما برای چه کاری به این جهان آمده ایم. چه چیزی قرار است از طریق ما به دنیا اضافه شود؟ باید آن را پیدا کنیم. ولی جذاب ترین، آموزنده ترین و تاثیرگذارترین بخش این کتاب برای من همین ابهام است. این که این سوال تا پایان عمر با ماست. تا لحظه آخر ایگو نمی داند که سلف چه خوابی برایش دیده است و باید مرتب گوش به زنگ باشد و با سلف در ارتباط باشد تا راه را گم نکند. قطعیتی و پایانی وجود ندارد. این ابهام برای همیشه ادامه دارد و در کنار موضوعاتی که از این کتاب آموختم، مهمترینشان یاد گیری زندگی با ابهام بود. چون من آدمی بودم که همیشه می خواستم قال یه قضیه رو بکنم. همیشه می خواستم همه چیزو تموم کنم. غافل از اینکه هیچ چیز هیچ وقت تموم نمی شه. به قول قیصر امین پور : موجیم و وصل ما از خود بریدن است/ساحل بهانه ایست، رفتن رسیدن است.
و به قول خود هالیس در صفحه ۵۵ همین کتاب: فرایند بالغ شدن ما ارتباط مستقیم با توانایی تعامل تدریجی با این ابهام رنج آور دارد.
این کتاب مخاطب خاص و محدودی ندارد. برای همه انسان ها نوشته شده است. مانیفستی است برای تمامیت. استناد می کنم به جمله منقول از یونگ در صفحه۹۰ کتاب: (یک اختلال عصبی به معنای یک خدای رنجیده خاطر است) و از آنجایی که تمام خدایان در همه ما حضور دارند برای اینکه یاد بگیریم طوری زندگی کنیم که خدایان می خواهند نه آنطور که والدینمان می خواهند، همگی باید این کتاب را بخوانیم و فرمانهایش را سرلوحه زندگیمان قرار دهیم.
من شخصا وقتی برای شرکت در سمینار نقشه راه بنیاد آزمون کهن الگوها را پاسخ دادم نتیج برایم غیر قابل قبول بود. آنقدر تعادلم پایین بود که نمی خواستم بپذیرم. ولی بعدها با مطالعه و آگاه تر شدن فهمیدم که واقعا بخش های زیادی از وجودم در سایه بوده اند و کلی زندگی نزیسته دارم. چه بسیار خدایانی درونم خفته بودند و من اصلا از حضورشان خبر نداشتم. احتمالا هدف هالیس از نگارش این کتاب درک همین مطلب و زیستن تمامیت وجودمان بوده است. به نظرم اگر پیرسون نقشه راه ارائه داده است، هالیس در این کتاب دستورالعمل یک زندگی درست و کامل را طراحی کرده است. به قول خودش در زیر عنوان کتاب :
Living a more considered life

عطیه ارسال در تاریخ ۰۸ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به عطیه

ارسال دیدگاه

این کتاب دیدگاه من را به انتخاب هایم و چرایی آن تغییر داد و به نظرم در کنار این کتاب،کتاب تئوری انتخاب هم می بایست مطالعه شود تا درک این کتاب و فحوی آن را میسر سازد.

زهره سلطانی ارسال در تاریخ ۰۸ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به زهره سلطانی

ارسال دیدگاه

این کتاب به خواننده کمک می کند با رمز و رازی که در دل سفر زندگی روبه رو میشود آشتی کند و با خیال راحت تری سرنوشت و ابهام های آنرا بپذیرد.

موضوع اصلی این است که؛
نمی توانیم با انکار تاثیر دردناک سرنوشت، از آن فرار کنیم. «در این راه لازم نیست خوب سفر کنید، فقط به سفر ادامه دهید.» در مواجهه با نابودگر، وقتی دچار شوک و سر در گمی میشویم، به ترس می رسیم. پرسیدن این سوال که «آیا این انتخاب مرا کوچک می کند و یا بزرگ» راهگشاست.چرا که تجسم مهم تر از استدلال است. جرات اعتماد به تجربه خود و ابهام در پس آن را بپذیریم و به زندگی کاملتر پا بگذاریم. و با تجربه های نو روح را تغذیه کنیم که حاصل آن رسیدن به رضایت، معنا و شفاست و ورود به وسعت وجودمان.
دیدن قدرت اروس که ما را به حرکت با میل و رغبت، به معنای زندگی فرا می خواند مهم است و درک اینکه ما همیشه فعل هستیم و فعل. در واقع رسیدنی در کار نیست، بلکه تعهدی ست مدام به «من جدید» که قواعد قبلی را در مورد «من» باطل میکند. عبور از رخوت و ترس و پذیرفتن خلق داستانی متفاوت با نمایشنامه های کودکی، که در آن به جای قربانی، قهرمان هستیم، اقتدار شخصی را به ما باز می گرداند.
با پذیرش مرگ و عبور از ایگو که میراست، از بودن خود در اینجا مطمئن خواهیم شد و سفرمان را در دل این جهان تاریک، تلخ، درخشان و شگرف می پیماییم و خطر بودن در قالب کسی که واقعا هستیم را می پذیریم.

سمیه ارسال در تاریخ ۰۷ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه

ارسال دیدگاه

برای من فعلا خوندنش توی این برهه سنگین امیدوارم بتونم به زودی درکی عمیق تر داشته باشم و شروعش کنم

میترا ارسال در تاریخ ۰۷ دی ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به میترا

ارسال دیدگاه

خوندن این کتاب اوایلش کند پیش رفت ولی هرچی گذشت گوهرهای درخشانش نمایان تر شد
"اگر چه من با خوشبختی مخالفتی ندارم اما فکر میکنم این معیار ناچیزی برای ارزش و عمق زندگی فرد است"
"زندگی چیزی بیش از نتایج است زندگی نگرش هم هست"
انگار بار بزرگی از روی دوشم برداشته شد..انگار این ذهن دستاورد محور بالاخره فهمید که همه چی رو با نتیجه نسنجه

فاطیما ارسال در تاریخ ۰۵ دی ماه ۱۳۹۸

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به فاطیما

ارسال دیدگاه

بخشی از این کتاب که مربوط به نوشتن داستان زندکی مان هست خیلی باعث شد به شرایط خودم فکر کنم من احساس میکنم همونطور که هالیس از جدا شدن از وضعیت بهشتی میگه مهاجرت با من این کارو کرد. هر چقدر هم از جدا شدن و جستجوگری بگیم تا وقتی تنهایی فیزیکی رو با تمام وجود حس نکردم متوجه این موضوع نمیشدم. وقتی میبینی دیگه کسی کنارت نیس که حواسش به اموراتت باشه تازه با خود خودت روبرو میشی با ترسات با اضطرابهات، خیلی قویتر از قبل میشی. من مثلا اصلا صبور نبودم یا از همه چی فاجعه میساختم چیزی که از مامانم یادگرفته بودم که کوچکترین چیز هم فاجعه اس. ولی تئی تنهایی فهمیدم هیچ چیز تو این دنیا فاجعه نیست حتی مرگ و از دست دادن جان عزیز خودم. همچنین بحث تقدیر دوست داشتن یا جنگیدن با آن یه چالش همیشگی در ذهنم بود که فکر میکنم حالا نگرش بهتری بهش پیدا کردم حداقل راه بهتری برای فکر کردن بهش پیدا کردم.

زهرا ماندگاری ارسال در تاریخ ۰۵ دی ماه ۱۳۹۸

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به زهرا ماندگاری

ارسال دیدگاه

کتاب خوبی بود
اونجایی که میگه این کتاب آرامش شما را به هم میزند..... این خانه کلنگی باید تخریب شود.....
من به شدت به این موضوع باور دارم و واقعا شجاعت میخواد که آگاهانه انتخاب کنی که از دایره امن بیرون بیای و آرامش خودت رو به هم بریزی برای اینکه از خامی و ناپختگی به رشد و بلوغ برسی

منصور یوسف زاده ارسال در تاریخ ۰۲ دی ماه ۱۳۹۸

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به منصور یوسف زاده

ارسال دیدگاه

برخی از جملاتی که در این کتاب مرا مجذوب خود کرد :
* اژدها ، یک تصویر کهن الگویی جهانی است که نمایانگر ترس نابودگر زندگی است .
* پس حالا وظیفه خود را می دانید : تبدیل به چیزی شوید که خدایان می خواهند ، نه چیزی که والدین تان می خواهند ، نه چیزی که قبیلهٔ شما می خواهد ، بلکه آنچه خدایان می خواهند و آنچه روح شما از آن حمایت خواهد کرد ، البته اگر آگاهی شما را به این مسیر سوق می دهد .
* تمام حقایق بزرگ به صورت کفر آغاز می شوند .
* تفکر استبدادی در هر کجا که ابهام وجود داشته باشد ، پدیدار می شود .
* یقین باعث رکود و ایستایی می شود ، اما تردید ما را به لایهٔ عمیق ترس از زندگی سوق می دهد .
* در واقع جنس مرد در معرض خطر است . مردها به دلیل از خود بیگانگی ، عموما دستیابی به « زنانگی » درونیشان را انکار کردند و تلاش برای ارتباط با « او » را به سخره گرفتند و به همین جهت قدرت روانی خیلی زیادی را به زنها منتقل کردند و در نتیجه یا تلاش کردند او را کنترل کنند ، یا راضی کنند یا از او اجتناب کنند .