شیوا نقوی ارسال در تاریخ ۱۷ خرداد ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به شیوا نقوی

ارسال دیدگاه

این کتاب در چهار بخش با استفاده از روانشناسی عمقی با نثری ساده و شیوا و همچنین با استفاده از داستان ها و افسانه شاه لیر به بررسی مفهوم احساس رضایت میپردازد که در نهایت به این باور میرسیم که احساس رضایت چیزی بیرون از وجود ما نیست بلکه تجربه ای درونی است، در حالی که ما انسان های امروزی، در بیرون از وجود خود به دنبال کسی یا چیزی می گردیم تا احساس رضایت و کامل بودن را در ما ایجاد کند!
در بخش چهارم در مورد موهبت های ساده (موهبت چیزی است که بدون انتظاری برای جبران، به ما بخشیده شده است.) احساس رضایت صحبت می کند که در واقع واسه من این بخش کلی نکته در برداشت که مهمترین آموزه برای من تعریف صحیح و دقیق کلمات بود. که از جمله این موهبت ها میتوان به موهبت انرژی، موهبت وفاداری به لحظه، موهبت درنگ، موهبت رها کردن، موهبت تضاد و ...
 احساس رضایت فقط در بدست آوردن آنچه می خواهیم نیست بلکه لازم است آنچه را بدست می آوریم بخواهیم.
 برای داشتن احساس رضایت باید همان کسی باشیم که هستیم نه بیشتر و نه کمتر.
 رضایت، از شوق به تسلیم شدن و پذیرش واقعیت همان گونه که هست ناشی میشود.
 اکنون و اینجا؛ فقط همین. رضایت، تجربه متفاوتی از زمان به ما می بخشد؛ ذهن، دیگر به گذشته و آینده سر نمی کشد.

در این سخنان دلقک خطاب به شاه لیر، خرد شگفت انگیزی نهفته است که خواندن بارها بارها آن را برای درک احساس رضایت برای خودم تجویز کردم.
« بیش از آن که نشان می دهی داشته باش/ کمتر از آنچه می دانی سخن بگو/ بیشتر از آنچه داری قرض بده/ بیش از آنچه پیاده می روی سواره برو/ بیش از آنچه می دانی بیاموز/ بیش از آنچه دور می ریزی کنار بگذار/ کارهای ناپسند را ترک کن/ آنگاه همیشه بیشتر خواهی داشت.»

شیوا نقوی ارسال در تاریخ ۰۰۹ خرداد ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به شیوا نقوی

ارسال دیدگاه

کتابی بود که خودش رو به زندگیم در لحظه نیازم دعوت کرد?
خیلی زیبا با داستان شاه لیر، خضر و موسی، مرد نارگیل فروش، فرمانروا و راهب و .... مطالب احساس رضایت در وجودمان عمیق سازی میکنه
و فصل آخر رو من خیلی دوست داشتم زیرا موهبت‌ها رو خیلی زیبا مفهوم سازی کردند
و تصمیم دارم حتما ی بار دیگه این کتاب رو بخونم و جز کتاب‌های هستش که یک بار کافیش نیست
و از این کتاب مکث، درک اتفاقات، تضاد، قربانی و معمولی بودن رو برای احساس رضایت یاد گرفتم.

سعید فدایی ارسال در تاریخ ۰۰۳ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سعید فدایی

ارسال دیدگاه

یک جمله از کتاب: احساس رضایت حرکتی است موزون میان آرزوها و واقعیت.
شاید همه در دوره ای از زندگی این حس را داشته ایم که هر قدر هم تلاش می کنیم، چیزی کم داریم. هر قدر هم که به موفقیت های تعریف شده مان می رسیم باز انگار چیز گم شده ای را باید پیدا کنیم. سوال این است که چرا آرام نمی گیریم؟
از سوی دیگر اگر همه چیز را رها کنیم یا به قول معروف به کم قناعت کنیم، باز هم حالمان خوب نیست چون چیزی را که قرار بوده انجام بدهیم، انجام نداده ایم. چون حس می کنیم کوتاهی کرده ایم و انگار فرصتی را از دست داده ایم. پس چاره چیست؟
شاید چاره در جمله اول این صحبت ها و در تعادل بین واقعیت و آرزو باشد. گاهی باید غرق ایده آل ها شد تا بتوان پیش رفت کرد و گاهی باید واقعیت ها را پذیرفت تا بتوان زندگی را زندگی کرد. ما موجوداتی الهی هستیم که دو پایمان روی زمین قرار دارد. پس نمی توان تک بعدی زندگی کرد.
نکته مهم دیگر در اینجاست که خوشبختی، رضایت و یا آرامش را در چه چیزی تعریف می کنیم؟ آیا با رسیدن به شغل مورد نظر یا دارائی های فراوان یا مسائلی از این دست، حالمان خوب خواهد شد؟ آیا باید اتفاقی خاص در این دنیا بیفتد تا ما رضایت بدهیم و بگوییم حالم دیگر از امروز به بعد خوب است؟ قطعا موفقیت ها و دستاوردهای بیرونی چیزهایی است که در مسیر زندگی باید تلاش کنیم تا به میزان مطلوب از آن ها بهره مند شویم. اما نکته اینجاست که در نهایت ما هستیم که حال خود را خوب می کنیم نه دستاوردها و اتفاقات بیرونی.
بارها کسانی را دیده ایم که می گویند اگر فلان اتفاق بیفتد حالم خوب خواهد شد و زندگی ام سر و سامان خواهد گرفت. دو سوال می پرسم. اولا اگر هیچ گاه آن اتفاق مورد نظر نیفتاد چه؟ یعنی تا آخر عمر باید منتظر ماند و از زندگی لذت نبرد؟ دوما این که شاید این اتفاق قرار است کمی دیرتر انجام شود. چرا در این زمانی که الان دارم خوشحال نباشم؟ اصلا از کجا معلوم من فردا زنده باشم؟ اگر قرار باشد عمر من قبل از این اتفاق سورپرایز کننده تمام شود، پس این اتفاق چه فایده ای برای من خواهد داشت؟؟؟ چرا اصلا باید غصه آن را بخورم و حال خوبم را خراب کنم؟
سخن را کوتاه می کنم در این که من شخصا به این نتیجه رسیده ام که زمانی احساس رضایت دارم که کاری را که از دستم برمی آمده انجام داده باشم. تا نهایت توان می کوشم تا به نتیجه مورد نظر برسم اما اگر نشد، نشده است. این من هستم که تعیین می کنم حس خوبی داشته باشم. البته حس خوب یک تم کلی است یعنی خوشحالی و غم را با هم در بر می گیرد. کسی که از اتفاقی ناراحت می شود، یک واکنش احساسی نشان می دهد که طبیعت انسانی اوست و ربطی به احساس کلی او نسبت به زندگی ندارد. یعنی اگر حادثه ای ناگوار برایش رخ داد، به ناگهان زندگی را پوچ نمی بیند.
البته می دانم که عمل به این گفته ها بسیار سخت است. خود من هم ممکن است فقط با یک تحقیر از سوی یک نفر، تمام امیدهایم از هم بپاشد و زندگی برایم بی معنی شود. اما حس میکنم که نیابد دست از تلاش کشید.

عباس جندقی ارسال در تاریخ ۰۰۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به عباس جندقی

ارسال دیدگاه

کتاب در واقع چکیده ای از دیگر کتابهای بنیاد است که همه را به صورت حسی و کمی لمسی برای ما اشاره میکند. و در واقع برای آشنایی با مجموعه مسایلی که باعث رضایت میشود مفید است.اما برای کسانی که آثار دیگر بنیاد رو نخونده باشند. وقتی آثار دیگر و مفصل خوانده باشی و شنیده باشی در حکم یک دوره دروس را دارد که باز هم خالی از لطف نیست.

سوسن اتحاد ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سوسن اتحاد

ارسال دیدگاه

پس از اتمام کتاب در برگ سفید پایانی ان پس از حظی که از کتاب بردم نوشتم:مخلص کلام احساس رضایت در بی تعلقی ،مهربان بودن ،در بخشش داشتن، در زمان حال بودن ودر بی تکلف بودن و یکدستی با خود و عالم ،خلاصه میشد .
کتابی بود کم حجم و ظاهرا خیلی ساده که با بررسی و تحلیل نمایشنامه شاه لیر شکسپیر دنیای درون ادمی و فرافکنی و عقده های بشری بررسی شده بود .
کتاب کم حجم و ساده بود ،اما نسبتا طولانی در دستم بود و بعضی از مفاهیم ان چندین بار خواندن را طلب میکرد.حتما خواندن ان را توصیه میکنم

الهام گنجی ارسال در تاریخ ۱۷ فروردین ماه ۱۳۹۸

2 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به الهام گنجی

ارسال دیدگاه

نظر در مورد کتاب احساس رضایت :
علیرغم خواندن همه کتابهای دیگری که قبلاً از بنیاد خوانده بودم، پس از خواندن کتاب راهبری زندگی با شهود درونی از رابرت جانسون، یک چیزی از درون، من را تاچ کرد و باعث شد تا اعتمادم به رابرت جانسون بسیار بیشتر شود و مجدد همه آثار بنیاد را بررسی کردم تا اثرات متعلق به او را ببینم و یکی از آنهایی را که تهیه نکرده بودم، همین کتاب احساس رضایت بود. با درک و قلم رابرت جانسون، راحت هستم و ارتباط خوبی برقرار می کنم و حالا که با نثرش آشنا شدم، سریعتر در من ته نشین می شود.
این کتاب می گوید که باید بیاموزیم آنچه هست را بپذیریم نه به این معنا که تسلیم یا منفعل باشیم بلکه یعنی اگر رنجی هم هست، وجود رنج را بپذیریم، به ناتوانی خود اذعان کنیم و تلاش و درخواست کمک در این راه را نماییم. احساس رضایت، متعلق به درون است و پذیرش این امر، ایمانی عمیق می خواهد، چرا که هر لغزشی در این باور، منجر به فرافکنی به بیرون از خودمان می شود و مصیبت از اینجا آغاز می شود که با فرافکنی بخش تکذیب شده خودمان، قدرت شاد کردن یا غنگین کردن خودمان را به دیگران می بخشیم و از آنها انتظارش را داریم و خودمان از پذیرش مسئولیت آن، شانه خالی می کنیم! از جذابیت های دیگر این کتاب برای من این بود که تأکید کرد برای تکمیل شدن و از صفر تا به سیصدوشصت درجه رسیدن، باید همه جنبه های روشن(خوب) و تاریک(بد یا سایه) خود را بپذیریم و جمع اضداد در خویشتن خود را باور داشته باشیم تا به آرامش و رضایت روح احترام بگذاریم و نکته مهمتر و البته کاملاً واضح هم این است که جایگاه تمرین ما، همین زندگی روزانه ما است. همچنین در کتاب، از ذکر داستانها و اسطوره ها استفاده شد که در درک و به یادسپاری مفاهیم، برای من خیلی مفید بود. اگر بخواهم این کتاب را به کسی توصیه کنم، حتماً به او می گویم با این نگاه از این کتاب استفاده کند که به جای اینکه با دنیای بیرون و سایر مردم، به عنوان اشیایی تحت کنترل برخورد کند، به دنبال کسب بهترین تجربه ممکن در هر شرایطی باشد تا لذت واقعی و رضایت را درک کند، چرا که هیچ ملاقات و برخوردی در این عالم نیست که این مضمون نهفته الهی را در خود نداشته باشد. به نظر من این کتاب به کسانی کمک بیشتری می کند که علیرغم دستیابی به کامیابی های بیرونی و مادی و افتخارات در جوامع بشری، همچنان به دنبال چیز دیگری برای لذت واقعی می گردند. با توجه به کتابهایی که تاکنون از بنیاد خوانده ام، این کتاب از جمله کتابهای ساده تر و روان تر به خصوص برای تازه واردین به این حوزه می باشد و به نظرم می تواند از جمله اولین کتابهایی باشد که برای مطالعه مفید است و بعد از آن هم کتابهای ما همه یک معجزه ایم و کشف حکمت اتفاقات، مناسب و مرتبط با این مبحث می باشند. با احترام. الهام گنجی. 1398/01/17 .

سعیده اکبرلو ارسال در تاریخ ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سعیده اکبرلو

ارسال دیدگاه

این کتابو سه بار اینا خوندم محتوای کتاب رو دوست داشتم ولی متاسفانه اصلا نتونستم با ترجمش کنار بیام. به نظرم نسبت به کتابای دیگه بنیاد ترجمه خوبی نداره . شاید علتش اینه که کتاب دو تا مولف داره و این باعث شده ترجمه کتاب نسبت که به کتابایی که فقط یه مولف دارن سخت تر باشه.

مهسا ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به مهسا

ارسال دیدگاه

اول عنوان کتاب منو جذب کرد ، احساس رضایت ، چیزی که هیچ وقت تو زندگیم نداشتم ، نه با کارم ، نه با تحصیلاتم و نه .... بعد از خوندن کتاب متوجه شدم که با تمام کم و کاستی هایی که تو زندگی هست میشه از زندگی کردن لذت برد و احساس رضایت کرد، خیلی سخته اما دارم تمام سعی خودم رو میکنم تا بتونم از باقی عمرم لذت ببرم .

فرزانه نعمت زاده ارسال در تاریخ ۰۰۴ فروردین ماه ۱۳۹۸

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به فرزانه نعمت زاده

ارسال دیدگاه

به نظرم این کتاب رو همه بخونن تا متوجه بشیم که ما همین حالا هم از زندگیمون میتونیم راضی باشیم، اگر بخواهیم.
این کتاب راهکارهای مناسبی ارائه میده.به نظرم اگر درک کنیم ما یک بار به این دنیا آمدیم تا زندگی کنیم،حتما این کتاب رو میخونیم و از لحظه لحظه های زندگیمون استفاده می کنیم. از بنیاد بابت معرفی این کتاب های فوق العاده ممنونم.