رهایی از غم جدایی (صوتي - دانلودي )

همه ما، حتی هوشمندترین و معروف ترین افراد در مقاطعی از زندگی احساس تنهایی می کنیم. این احساس وقتی تداوم می یابد همانند باتلاقی می شود که فرد را بیشتر به درون خود می کشد و به مرور حس زندگی را از او گرفته و او را در دام افسردگی می کشاند. این دوره نوید یک زندگی متفاوت را می دهد. چیزی که تنهایی را وحشت انگیز می کند خود تنهایی نیست، درک و فهم ما از تنهایی است که آن را وحشت انگیز می کند.

این دوره مناسب چه کسانی است؟
کسانی که تجربه جدایی داشته اند و شروع دوباره برایشان متفاوت و همراه ترس و ناامیدی است.
کسانی که احساس می کنند هیچ وقت آدم حساب نشده اند و در هر جمعی بدلیلی طرد شده اند.
کسانی که شرایط و زمان برايشان طوری پیش رفته که حامی خود را از دست داده اند و در ادامه دادن زندگی درمانده اند.
کسانی که در یک رابطه پس زده شده اند.
کسانی که تنهایی می خواهند مسیر زندگی خود را بروند ولی جرآت لازم را برای این کار هنوز پیدا نکرده اند.
کسانی که احساس می کنند لایق مورد عشق کسی قرار گرفتن نیستند و در تنهایی عذاب آوری بسر می برند.
کسانی که بنا به هر دلیلی از جمع محبوبی که در آن بوده اند کنار گذاشته شده اند.
کسانی که فرزندشان از خانه رفته و الان با آشیانه خالی روبرو شده اند که فضای تنهایی برایشان غمبار شده
و كساني كه باورهای رایج اما غلط در مورد تنهایی، نشاط زندگی را از آنها ربوده


طرح "آکرو" چگونه موجب می شود ما در اوج تنهایی احساس خوبی با زندگی داشته باشیم؟
5 مرحله که در همه جداییها مشابه هستند و به ما اطمینان میدهند که جدایی یک اتفاق معنایی است نه یک اتفاق وحشتناک که باید زور زد تا از آن خارج شد.
خاطرات فردی که مرا ترک کرده و تنهایم گذاشته هر روز به سراغم می آید و مرا عذاب می دهد، بهترین واکنش به این خاطرات چیست ؟!
وقتی می بینم کسی که مرا ترک کرده هم اکنون زندگی خوب خودش را دارد، احساس میکنم انگار اصلا من هیچ وقت نبوده ام و عذاب می کشم، موثرترین کاری که میتوانم در این شرایط برای خودم انجام دهم چیست؟!
واقعیت پنهان و تلخی که اکثر افرادی که توسط دیگری پس زده شده اند در مورد خود نمی دانند، چیست؟ و چگونه شناخت و پذیرشاین واقعیت می تواند از دوباره به دام افتادن ما در این باتلاق جلوگیری کند؟
چرا برخی مواقع هیچ کاری(دارو، گفتگو با مشاور، مصرف موادمخدر و الکل، خرید، خواندن کتاب و ...)نمی تواند درد طردشدنو تنهایی ما را تسکین نمی­دهد