ساینا ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به ساینا

کد تأیید

ارسال دیدگاه

وقتی به ندای درون گوش نمی کنیم ناچار به بیرون می نگریم البته که خیلی عوامل اثر گذاری برای نسل من دهه ۶۰ هست،من جاهای تشخیص نمی دم که چیزی واقعا خواسته من هست یا مادرم و یا پدرم... و به همین دلیل شروع به دویدن مثل یک موش در چرخ گردون می کنم که هیچ وقت پایانی نداره و جز خستگی‌و اضطراب و عدم خوشحالی نتیجه ای...
باید ها حقیقت رو زیر پا می گذارند و می توانند ما رو مجبور کنند که از ایده‌ها وامیدها دیت بکشیم صرفا که به چیزهایی متعهد شیم که برای ما مناسب نیستند و یکپارچگی ما رو از بین می برند و از انجایی که یکپارچگی ۰ و یا ۱۰۰ هست هیچ گونه بینا بینی وجود نداره... مثل وقت های مه ندای درون داره به چیزی رو واضح به ما میگه و ما سعی می کنیم هر جوریه یه بهانه پیدا کنیم و یا یه توجیح من شخصا در روابطم با مردها به شدت این کار رو انجام می‌دم و همیشه هم به همون نتیجه اول درونم بر‌می گردم....
بایده چیزی جز تداوم انچه تاکنون بوده نیستند ،انها چسب های محکمی هستند که ما را در چرخه معیوب قصه پر درد ورنج نگه می دارند و ما را از انحاب های اقیل جنبه برترمان محروم می کنند...
چقدر تاثیر گذار این جمله که یکپارچگی یعنی رسیدن به این اعتماد که تمامی ‌پاسخ ها رو در خود داریم...ما از این حقیقت غافل شده ایم که در افرینش زندگی خود نقش داریم و قربانی نیستیم....
و انکه خر چه نیرویی که ان سو سعی دارن تا بر تصمیم ما تاثیر گذارد قوی تر باشد این تغییر مسیر و بازگشت به خود چالش برانگیزتر است اما ما رو به سوی مرحله بعد هدایت می کند و به نظر من یه گره وجودیمون رو حل و فصل....و احساس بهتری بعد از اون خواهیم داشت...

رها ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به رها

کد تأیید

ارسال دیدگاه

من با این کتاب شور و حال عجیبی داشتم که سالها بود این حس رو تجربه نکرده بودم. یه جمله مثل تیر خلاصی من رو مورد اصابت قرار داد ؛ص۳۵۴ ،موضوع مهم این است که؛ قادر باشیم که در هر لحظه آنی که هستیم را پیش پای آنی که می توانیم باشیم قربانی کنیم ...
آنچنان این تیر بر جانمان نشست که دلتون نخواد برآن شدم که سه مجلّد دیگر از انتشارات بنیاد شجاعت ،جوجه اردک زشت ،مادری مناسب فرزند شما را بر چهار مجلّد قبلی علاوه کنم بشوره ببره ...
خلاصه بگم ؛ زلزله ای بر جانمان افکنده دوست میلرزاند آنچنان که خاطرخواه اوست...

ساره وفایی فر ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به ساره وفایی فر

کد تأیید

ارسال دیدگاه

در بخش سوم این کتاب که واقعا تحولی عظیم واسم داشت بهم یاد داد که جهت مسیر خودم را بکل عوض کنم و به سمت خویشتن باز گردم نه تایید از جانب دیگران و در واقع دنیای بیرون.باید بدانم اولویت هایم کدامند .توجه به عواطف کمک میکنه که در مسیر هم راستا با یکپارچگی باشیم با لفظ بسیار زیبای سر به اینجا بزن .با گوش کردن به لایو اقای رضایی و بهاره رهنما به نوای درونی و هشدارگر هم راستایی با یکپارچگیم رسیدم که همواره هدف 10 سال پیش من بدنیا اوردن بچه هایم بود پس نمیتوانم الان خودم را بازخواست کنم واسه نداشتن شغل و همواره در صدر اولویتم بچهدهایم باید باشن با انتخابی که در ان لحظه از زندگیم کردم احساس خوبی به من داده .و بعد از ازتکاب اشتباه (بیکاری)خودم را اذیت نمیکنم و دیگر وقت با ارزشم را با هدف گذاری صحیح در مسیر یکپارچگی تعیین میکنم و اینکه چه چیزی در این لحظه برایم عالی و مناسب است پیش میروم.و با حس کامل کردن و به انجام رساندن کارهای نیمه تمامم که گرفتن ایلتس و مدرک میکاپم هست برای انچه در پی میاید اغوش باز نشان میدهم

ساره وفایی فر ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به ساره وفایی فر

کد تأیید

ارسال دیدگاه

در بخش سوم این کتاب که واقعا تحولی عظیم واسم داشت بهم یاد داد که جهت مسیر خودم را بکل عوض کنم و به سمت خویشتن باز گردم نه تایید از جانب دیگران و در واقع دنیای بیرون.باید بدانم اولویت هایم کدامند .توجه به عواطف کمک میکنه که در مسیر هم راستا با یکپارچگی باشیم با لفظ بسیار زیبای سر به اینجا بزن .با گوش کردن به لایو اقای رضایی و بهاره رهنما به نوای درونی و هشدارگر هم راستایی با یکپارچگیم رسیدم که همواره هدف 10 سال پیش من بدنیا اوردن بچه هایم بود پس نمیتوانم الان خودم را بازخواست کنم واسه نداشتن شغل و همواره در صدر اولویتم بچهدهایم باید باشن با انتخابی که در ان لحظه از زندگیم کردم احساس خوبی به من داده .و بعد از ازتکاب اشتباه (بیکاری)خودم را اذیت نمیکنم و دیگر وقت با ارزشم را با هدف گذاری صحیح در مسیر یکپارچگی تعیین میکنم و اینکه چه چیزی در این لحظه برایم عالی و مناسب است پیش میروم.و با حس کامل کردن و به انجام رساندن کارهای نیمه تمامم که گرفتن ایلتس و مدرک میکاپم هست برای انچه در پی میاید اغوش باز نشان میدهم

ساره وفایی فر ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به ساره وفایی فر

کد تأیید

ارسال دیدگاه

در بخش سوم این کتاب که واقعا تحولی عظیم واسم داشت بهم یاد داد که جهت مسیر خودم را بکل عوض کنم و به سمت خویشتن باز گردم نه تایید از جانب دیگران و در واقع دنیای بیرون.باید بدانم اولویت هایم کدامند .توجه به عواطف کمک میکنه که در مسیر هم راستا با یکپارچگی باشیم با لفظ بسیار زیبای سر به اینجا بزن .با گوش کردن به لایو اقای رضایی و بهاره رهنما به نوای درونی و هشدارگر هم راستایی با یکپارچگیم رسیدم که همواره هدف 10 سال پیش من بدنیا اوردن بچه هایم بود پس نمیتوانم الان خودم را بازخواست کنم واسه نداشتن شغل و همواره در صدر اولویتم بچهدهایم باید باشن با انتخابی که در ان لحظه از زندگیم کردم احساس خوبی به من داده .و بعد از ازتکاب اشتباه (بیکاری)خودم را اذیت نمیکنم و دیگر وقت با ارزشم را با هدف گذاری صحیح در مسیر یکپارچگی تعیین میکنم و اینکه چه چیزی در این لحظه برایم عالی و مناسب است پیش میروم.و با حس کامل کردن و به انجام رساندن کارهای نیمه تمامم که گرفتن ایلتس و مدرک میکاپم هست برای انچه در پی میاید اغوش باز نشان میدهم

اکرم بصائریان ارسال در تاریخ ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به اکرم بصائریان

کد تأیید

ارسال دیدگاه

در بخش ۳
در مورد ندای درونی یا دل آگاهی یا گواهی درونی تشخیص می دهد که چه جیزی برای ما بهترین است و اگر گوش بدهیم می خواهد با ما حرف بزند.
در این بخش داستان آموزنده ی زندگی استیو و تریسی در مورد بازپس گیری قدرت شخصی و تصمیم قاطع تریسی پس از تردیدها و ترس از قضاوت دیگران و در نهایت گوش فرادادن به ندای درونش در انتخاب استیو و اجازه ی دخالت نکردن دیگران در زندگی شخصی اش برای من به شخصه بسیار جای تامل داشت.
کنارگذاشتن بایدها در زندگی: استاد دغل، خون آشام، محدودیت های پلیدی هستند که هر روز ما را گرفتار می کند.
سوال هایی که در پایان بخش درک و فهم یکپارچگی و پاسخ هایی که به آن دادم برایم جالب بود.
مدت ها صداها یا خواسته های دیگران ما را هدایت کرده حال نوبت آن است که ندای درون خود را بشنویم.
اگر مسیر انتخابی ما همانی نیست که میخواهیم می توانیم تغییر مسیر دهیم.

اکرم بصائریان ارسال در تاریخ ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به اکرم بصائریان

کد تأیید

ارسال دیدگاه

«من در مورد چیزهایی که وجود ندارد رویاپردازی میکنم و میگویم چرا که نه؟» این گفته ی جرج برنارد شاور برای من بسیار تاثیرگذار بود.
خواسنن چیزی اشتباه نیست اما پافشاری و اصرار بر آن خواسته که منجر به فداشدن همه چیزمان شود، ما را از یکپارچگی خارج می کند.
در مورد رباینده های یکپارچگی اجازه ندهیم کسانی احساس بی یار و یاوری را در ما تقویت کنند. در واقع پیام آنها به ما این است که برای انجام هر کاری به آنها نیاز داریم و متعاقبن کودک درونمان را هراسان و ناامن می کند تا به کائنات اعتماد نداشته باشد .

Nasim ارسال در تاریخ ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به Nasim

کد تأیید

ارسال دیدگاه

من نسیم هستم این کتاب چطور درهرموقعیتی تصمیم درست رو بگریم رو آنلاین سفارش دادم،الان دوسه روزه دارم میخونمش ‌،فوقالعاده کتاب باحالیه ولحظه به لحظه ادمو با خودش همسو میکنه وادمو به فکر میندازه‌،ممنون از شما برای انتخاب همچین موضوعی ،ممنون‌برای‌ که کتابهای بروز دنیارودراختیارمون قرار میدین،هم از نویسنده ،هم از مترجم وهم از همه عزیزانی که برای چاپ این کتاب زحمت کشیدن که این کتاب به دست ماها برسه سپاسگزارم‌ویه سپاسگزاری ویژه‌از اقای رضایی دارم که‌این فرصت رو برای همه اونایی که دوست دارن رشد بکنن‌فراهم آوردن‌که ما به منابع‌بهتری دست پیدا بکنیم سپاسگزار
زحمات شما عزیزان هستم‌‌دوستتون‌دارم‌روزگارتون به خیرو خوشی

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

کد تأیید

ارسال دیدگاه

تو بخش سوم درمورد بایدهایی می گه که زندگی ما رو محدود می کنه. جالبه! من فکر می کردم این لیست بلند بالای "بایدهای" من، حسن حساب میشن اما الان می بینم همون ها باعث اضطراب و ترسم میشن و لذت زندگی رو از من می گیرن چون وقتی به ته اونها نگاه می کنم می بینم بازم دنبال جلب نظر و تایید دیگرانم.
عجیبه واقعا! لذت خودم گم شده این میون!

یجایی می گه حرکت در مسیر یکپارچگی یعنی رسیدن به این اعتماد که تمامی پاسخ ها را در خود دارید.
این جمله خیلی اعجاب انگیز و امیدبخشه. یکی از مشاوران بنیاد به من توصیه کردن که استفاده از تکنیک تنفس شکمی خیلی خوب می تونه کمک کنه تا بتونیم صداهای سر رو خاموش کنیم تا صدای ندای درونی به گوشمان برسد فقط شرط این کار مداومت در انجام این تمرینه.

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹

0 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

کد تأیید

ارسال دیدگاه

وقتی به زندگی گذشته خودم نگاه می کنم رقابت بی پایانی رو برای تایید گرفتن، جلب احترام و اعتبار از دیگران می بینم و واقعا همین تلاش بی سرانجام عامل رنج و ناراحتی و زحمت و اضطراب همیشگی من بود.
الان سه ساله که دارم رو خودم کار می کنم و تا حد زیادی از این کار دست برداشتم. اما اعتراف می کنم هنوز خیلی جاها ناخوداگاه به دنبال جلب تایید دیگرانم و فقط وقتی مضطرب میشم، متوجه میشم باید مکث کنم و نگاه کنم ببینم چی از بیرون خودم می خوام که داره هراسونم میکنه و بعد می تونم خودم رو اروم کنم.
راستش انگار این مشکل پایانی نداره و همیشه باید اگاه به افکارت باشی تا در دام کسب تایید و اعتبار و احترام از دیگران نیفتی.