هر تجربه چالش برانگیزی این پتانسیل را دارد که ما را به سفری درونی به ژرفای ذهنمان رهنمود سازد و راهمان را به سمت کشف ثروت‌های بزرگ درونی باز کند. مادر شدن را نیز می‌توان در شمار این دست تجربه‌ها قلمداد کرد. اگر به خود مجال شکوفایی دهیم و تبعات مثبت و منفی نقش جدید خود را بپذیریم، مادری تصویری واضح و شفاف را از خودمان به ما نشان خواهد داد. مادری از ما می‌خواهد آنچه را که برایمان مهم‌تر است کشف و موضع خود را نسبت به آن اتخاذ کنیم. لیزا مارچیانو معتقد است این درست همان مسیری‌ست که به ما کمک می‌کند به فردی که باید باشیم تبدیل شویم.

لیزا مارچیانو در کتاب سفر قهرمانی مادرانگی نگاهی درخشان، دلسوزانه و همه‌جانبه به ابعاد مختلف مختلف مادرانگی ارائه می‌دهد. او با پرداختن به مطالعات موردی، افسانه‌ها و تجربیات تکان‌دهنده‌ی خود، سفری قهرمانانه را به اعماق مادرانگی آغاز می‌کند؛ سفری پرفرازونشیب که ره‌توشه‌ی آن خرد و آگاهی خواهد بود.

مادری اغلب به عنوان یک تجربه‌ی زیبا و ارزشمند به تصویر کشیده می‌شود، اما همچنان می‌توان از آن به عنوان یکی از چالش‌برانگیزترین نقش‌های انسانی نیز یاد کرد. از بارداری تا تربیت فرزندان، مادر شدن با چالش‌های بی‌شماری همراه است که می‌توانند از منظر جسمی، عاطفی و ذهنی خسته‌کننده و ملال‌آور باشند. لیزا مارچیانو در کتاب سفر قهرمانی مادرانگیبه این نقش دشوار و وظیفه‌ی بغرنج، به چشم فرصتی بی‌همانند و غنی برای پیشرفت شخصی نگاه می‌کند. او در این کتاب می‌کوشد مادرانگی را از یک نقطه نظر منحصر‌به‌فرد یعنی رشد روانی مادر بررسی کند و به این مسئله می‌پردازد که چگونه شادی‌ها و دشواری‌های توأمان تربیت فرزندان می‌توانند بخش مهمی از سفر به سوی رشد و کمال باشند. فرزندپروری، با تنش‌های بغرنج و شدید جسمی و عاطفی که در شمار تبعات گریزناپذیر آن قرار دارد، می‌تواند بوته‌ای باشد که خود را در آن مورد آزمایش، تغییر و دگرگونی قرار دهیم. از خلال پذیرفتن این نقش اساسی است که بخش‌هایی از شخصیت ما منسوخ شده و در عوض ساختارهای جدیدی در وجود ما و ابعاد گوناگون زندگی‌مان ساخته می‌شود. مادر شدن یکی از فرصت‌های بزرگ زندگی برای تسلیم شدن در برابر تغییر و تحول است. این نقش راه برگشتی ندارد و نمی‌توان در نیمه‌ی راه از ایفا کردن آن انصراف داد. به همین جهت می‌بایست با توشه‌ی ذهنی آماده و سنجیده‌ای در مسیر آن گام برداشت.