گروه خونی ات به بعضی از آدم ها نمی خوره، تو کلاس و درس از خیلی ها عقب تری، با وجود تلاش نتوانستی سری تو سرها در بیاری، به خوشگلی دیگران نیستی،خواهر و برادرهایت توانستند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند ولی تو نه! آدم های گنده تر و موفق تر از تو در دنیا آن قدر زیادند که تو خودت را هم بکشی انگشت کوچیکه آن ها هم نمیشی، طرف چیزی خورده تو مخش که عاشق تو شده وگرنه تو یه لا قبا چی داری که کسی عاشقت بشود، تو جمع ها دعوت نمی کنند چون حرفی برای گفتن نداری ،انگار روی پیشانی ات نوشتند،ایهاالناس از من سو استفاده کنید! احساس بی ارزشی چیزی است که مثل سایه دنبال همه ماست! یکبار جلوی تلاش ما را می گیرد چون خودمان را جز برخی طبقات نمی دانیم. یکبار به ما سرعت می دهد و به دستاوردی می رسیم و به محض رسیدن پنجر می شویم،چون مطمینیم که اتفاق خاصی نیفتاده است. هیچگاه و با هیچ چیزی حال مان خوب نخواهد بود، چون حس بی ارزشی چنان قدرتمند و فراگیر است که هیچ عنصری از زندگی ، از آسیب آن در امان نیست.