مهسا ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به مهسا

ارسال دیدگاه

درود و سپاس برای این حرکت و پویش جمعی?
اولین موردی که در رابطه با کتاب توجه من رو جلب کرد، عکس روی جلد بود.?
برداشت من از تصویر اینه: اینکه یه موقع هایی تو زندگی، آدم یه موقعیت پسته ای براش پیش میادو در ظاهر امر تصورش ازون پسته اینه که داخلش مغز پسته باشه! ولی واقعیت ممکنه چیز دیگری باشه و مطابق با تصور تو رخ نده و تو رو به جای مغز پسته، با دانه اناری روبرو کنه! اینجاست که باید یاد بگیریم چگونه در هر موقعیتی، مطلق نیندیشیم، ولو اونجایی که در حد انتظارمون نیست، درست ترین انتخاب رو داشته باشیم.?????

ملیحه شبانیان وشنوه ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

2 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به ملیحه شبانیان وشنوه

ارسال دیدگاه

من 50 صفحه ی ابتدای این کتاب رو خوندم. چون کتابهای شجاعت و جوجه اردک زشت درون رو از خانم دبی فورد خونده بودم مطالب برام آشنا بودن. تا این که ماجرای یکپارچگی شروع شد. خیلی سردرنیاوردم. همینطور که میخوندم دنبالش تو گذشته ی خودم و تعبیرا و تفاسیرم می گشتم. چیزی پیدا نکردم. وقتی 50 صفحه تموم شد ذهنم رو آزاد گذاشتم تا بره و بگرده و ببینه میتونه مصداقی چیزی برای این یکپارچگی پیدا کنه. همینطور که داشت میگشت این سوال اومد تو ذهنم که چرا من اغلب اوقات حالم خوب نیست؟! با وجودی که کارهام رو به خوبی انجام میدم و ... اما خوب نیستم یعنی از خودم و گذر اوقاتم راضی نیستم. تا این که رسیدم به حسی که خیلی سال قبل اومده به سراغم و من ازش ترسیده بودم و سالهاست که گمش کرده بودم. حسی که همیشه همراهم بود و هر چیزی رو برام روشن و واضح و طعم دار میکرد. با اون که بودم انگار از هیچ چیزی نمی ترسیدم. انگار خیلی خودم بودم. انگار دیگران اگر بودند خوب بود و اگر نبودند بد نبود. یادم اومد اون سالها خیلی ترسیدم. ترسی از جنس حس گناه. از جنس خودخواهی. از جنس انتظار کشیدن بی وقفه برای حدوث بلایی آسمانی. و حتی گاهی مجازات خداوند. چون بوی آرامش میداد. بوی رد شدن از موانعی که گفته میشد خوبه پشتش بمونیم چون همه می مونن یا چون یه عده ای توان رد شدن ندارن پس برای این که رذل و راحت طلب و عیاش خونده نشی باید همرنگ جماعت بشی.چرا؟ چون خودم رو انتخاب میکردم و دیگران همون دیگران باقی می موندن. انگار که باید مجازات میشدم برای خودم بودن. یادم اومد چقدر سخت بود جدا شدن از این حس راحتی نرم، پذیرش بی توقع، بودن در لحظه و ... . خیلی خوشحال شدم دوباره با این حس قدیمی و اسرارآمیز ملاقات کردم. هنوز ترس و اضطراب هست اما دیگه نمیخوام رهاش کنم. شاید معنی یکپارچگی همین باشه. نمیدونم. باید باقی کتاب رو بخونم. اما همین پیام خوش برام لذت بخشه فعلا. و جالب این که وقتی نگاهم به جلد کتاب میوفته و طراحی بامزه ی روی جلد میوفته این حسم دلچسب تر میشه. دست طراح جلد درد نکنه. دست مریزاد. خاطره ی خوشی شد همزمانی این طرح و حس گمشده ی من. ممنونم که خوندید

سمائه رضایی ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمائه رضایی

ارسال دیدگاه

سلام کتاب هنوز به دستم نرسیده ولی از نوشته های دوستان متوجه شدم که کار درستی انجام دادم که کتابهارو خریدم وجواب چیزی که دنبالش بودم رو میتونم از این کتاب بدست بیارم ممنونم استاد سهیل رضایی

پریا پورمهدی ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به پریا پورمهدی

ارسال دیدگاه

صفحه ۴۱ خیلی من رو به وجد آورد.
و بارها و بارها می خونمش و به هر بار چیزی به من اضافه می کنه.
این که همه ی خود را بپذیریم و با سایه امون روبرو شیم خیلی هیجان انگیزه!

پریا پورمهدی ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به پریا پورمهدی

ارسال دیدگاه

هرچه که می خواهیم درون خود داریم. ابتدا باید درون خود را ببینیم. همه چیزمان را تاریک و روشنش را.
بعد بپذیریم و بعد از همان درون خود، شروع به ساختن خود کنیم. وای که چقدر عالیِ این کتاب!

م.منصوری ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

2 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به م.منصوری

ارسال دیدگاه

سلام آقای رضایی.ممنون از برنامه کتابخوانی جمعی.من این کتاب را تا صفحه ۵۴ خوندم. اول از همه بیت مولانا، حال خوبی بهم داد.
ساعتی میزان آنی، ساعتی موزون این
بعد از این میزان خود شو، تا شوی میزان خویش
بعد از اون خاطرات خود خانم کلی و سایر افراد، تو شناخت اولیه شرایط خودم کمک کرد و این جمله که "زندگی بدون یکپارچگی، حالتی است که به جای اینکه از جایگاه تمامیت خود عمل کنیم، براساس احساس کمبود تصمیم میگیریم.به جای تکیه بر حقیقت، براساس ترس هایمان انتخاب کرده و به جای عمل براساس پهنه وسیع بزرگترین رویاهایمان، در حیطه تنگ محدوده امن خود عمل می کنیم."

گندم ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به گندم

ارسال دیدگاه

مفهوم یکپارچگی بسیار جالب بود و اینکه ما با ترس ها، وابستگی هاو... از مسیر یکپارچگی خارج میشیم درست مثل از ریل خارج شدن یک قطار،راست میگه ما برای ادامه مسیر نیاز به تایید دیگران نداریم و خواستن یکی از ربایندگان یکپارچگی ست
ما خیلی جاها خودمونو ندیدیم بخاطر دیگران
و از مسیر ریل یکپارچگی خودمون خارج شدیم... بی نهایت مطالب کتاب ارزنده اس نمیشه براحتی ازش عبور کرد هر خط کتاب یک کالبدشکافی روحی به همراه دارد??

نسترن ارسال در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به نسترن

ارسال دیدگاه

برای اضافه شدن به گروه تلگرامی، از فیلترشکن استفاده کردم و موفق شدم. پیشنهاد میدم شما هم امتحان کنید.?

زیبا مهری ارسال در تاریخ ۰۰۸ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به زیبا مهری

ارسال دیدگاه

ببخشید گروه تلگرامی ایجاد نشد باید نظراتمونو اینجا ثبت کنیم ؟ و تحلیل اقای رضایی کجا قرار میگیره

مریم مردآزاد ارسال در تاریخ ۰۰۸ فروردین ماه ۱۳۹۹

3 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به مریم مردآزاد

ارسال دیدگاه

کتاب "چگونه در هر موقعیتی انتخاب درست داشته باشیم" در دو نقطه برای من رزونانس داشت . اول در همان صفحات ابتدایی (صفحه27) بخشی که چنین آمده است: « ما همگی با "یک آگاهی در اعماق وجودمان" به دنیا آمده ایم - ما خود این را تشخیص می دهیم که چه چیزی درست و چه چیزی غلط است؛ اما یاد گرفته ایم که این "مکانیسم سریع" را نادیده بگیریم. » رزونانس این مطلب بر می گردد به مراقبه های این روزهای من که متعهد شده ام تا 21 روز مراقبه به سبک دکتر دیپاک چوپرا را انجام دهم. تمرکز چنین مراقبه هایی اغلب بر سطح آگاهی و آگاهانه زیستن ما اثر میگذارد. نکته جالب توجه تکمیل این آگاهی با رسیدن این کتاب به دست من است. (چرا که پیشنهاد تهیه و خرید کتاب تماما توسط یکی دیگر از اعضای خانواده ما و کاملا اتفاقی بود! ) بعد از خواندن آن متوجه شدم که چرا این کتاب امروز و در این شرایط باید به دستم می رسید ؛ چون این بخشی از پازل زندگی آگاهانه من (یا به قول کتاب حفظ یکپارچگی) است .
در بخش دیگری از کتاب (صفحه 53و54) به دو تعریف انجام چیزی( doing) و بودن (being) اشاره دارد : «در نهایت این که یکپارچگی با انجام چیزی( doing) تعریف نمی شود ؛ یکپارچگی حالتی از بودن (being) است.یکپارچگی نتیجه و مقصدی نیست که به آن برسید، بلکه شیوه ای از زیستن است.» رزونانس متنی که خواندید یادآوری نقطه عطف مسیر خودشناسی من با جملاتی از اپیکور ست که روزی روان شناسم آن را برایم نوشت و مضمونش این بود : «همیشه فکر کردن به چیزهایی که آرزوی آن را داری، لذت داشتن چیزهایی که هم اکنون در زندگی داری را از تو میگیرد ؛ به یاد داشته باش چیزهایی که اکنون داری ، آرزوهای دیروز بوده است.
اقتدار به معنی "بودن" است و سپس "شدن" . » امروز باید مجدداً به یاد می آوردم که برای "بودن" و "خود بودن" احترام قائل باشم و بقول کلی کوزو یکپارچگی حالتی از "بودن" است.