نیلو ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به نیلو

ارسال دیدگاه

این متن در صفحه 57 من رو یاد جمله ای از کلاس عقده ها "عقده ها هیچ گاه از بین نخواهند رفت اما تاثیرشان در زندگی ما تغییر خواهد کرد" انداخت و برایم رزونانس ایجاد کرد.
ربایندگان یکپارچگی موجب می شوند تا خود را دست کم گرفته و به خود "اعتماد" نداشته باشید. آنها چیزهای "بد یا غلط نیستند"، چیزهایی نیستند که باید از شرشان خلاص شد زیرا آنها بخشی از انسان بودن ما هستند و اگر شما انسان هستید "راهی برای خلاص شدن از آنها وجود ندارد".اما مهم است که از وجود آنها آگاه باشیم و بدانیم که بی توجهی به ربایندگان یکپارچگی و نادیده گرفتن آنها، مانع آن می گردد که بهترین انتخاب ها را داشته و زندگی رویایی خود را بسازید.
در کلاس صوتی عقده ها جایی استاد رضایی خطاب به افراد بالای 60 70 سال گفتند تو این سن وقتی زندگینامه مینویسید بخشی از شفا در آن است. من 28 سالمه و گفتم شاید برای من هم کار کند. شروع به نوشتن زندگینامه کردم، جاهایی بود که احساس درد و خفگی همه وجودم رو میگرفت، خیلی جاها بغض گلومو میگرفت و خیلی وقت هام یک حسی میگفت دیگه بسه و پاشو ادامه نده. احساس میکنم بعد چند روز احساس آرامش بیشتری داشتم. البته حداقل کاری که فعلا تونستم براشون انجام بدهم این بود که من این عقده ها رو پیش مشاورم "افشاگری" کردم.

Solmaz ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به Solmaz

ارسال دیدگاه

در مورد سايه ها هميشه سعي ميكردم ويژگيهاي بد و نامناسب رو بپذيرم و قبول كنم كه تمام ويژگيهاي دردرون انسانها هست و بسته به شرايط زندگي بيرون مياد و ممكنه من هم جاي اون باشم همون رفتار يا بدتر رو داشته باشم ولي درمورد خصوصيات خوب و فوق العاده اي كه در ديگران تحسين ميكنم اين باور رو نداشتم كه دردرونم وجود دارد
به جاي اينكه در جايگاه تماميت خود عمل كنيم بر اساس احساس كمبود تصميم ميگيريم و به جاي تكيه بر حقيقت بر اساس ترسهايمان انتخاب كرده و به جاي عمل بر اساس پهنه ي وسيع روياهايمان ،در حيطه تنگ محدوده امن خود عمل ميكنيم

Solmaz ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به Solmaz

ارسال دیدگاه

ساعتي ميزان اني،ساعتي موزون اين
بعدازاين ميزان خودشو،تاشوي موزون خويش
كتاب با يك بيت عالي شروع شد،رفتن به خود و نگاه كردن به خود و ديدن خود
به خودم امدم كه چقدر خودم رو ميبينم ،چقدر براي خودم ارزش قائل هستم چقدر در كارها اولويت رو به خودم ميدهم چقدر به خواسته ها و احساساتم توجه دارم
خوب براي من جواب سوالها بالا و پايين داشت ولي ميبينم يك بي اعتمادي دردرون هست و تمناي مورد عشق واقع شدن
وچقدر ترس درونم هست
حتي براي ادامه دادن همين كتاب
ولي انتخاب ميكنم شيوه زندگي يكپارچه رو
به حرفهاي درونم گوش ميدهم تا بتوانم بيرون و درونم را يكي كنم?

کوثرسلطانی نژاد ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

3 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به کوثرسلطانی نژاد

ارسال دیدگاه

ربایندگان یکپارچگی:
وقتی این مطلب و خوندم خیلی احساس نزدیکی کردم با کسانی که مثال زده بود منم هم یک تجربه مشابه دارم ،کلاس چهارم دبستان مدرسه ما یک گروه سرود تشکیل داد که من هم عضوی از اون گروه سرود بودم ما بسیار تمرین کردیم و کار و جدی گرفتیم،چندبار اجرا کردیم در مدرسه و قرارشد برای یک جشن که درشهر بم ارگ جدید دراستان کرمان برگزارمیشد،شرکت کنیم خیلی خوشحال بودم که با دوستانم میرویم اردو و سرودمان را اجرا میکردیم.در آخرین روزهای قبل از سفر ما یک اجرا در دفتر مدرسه داشتیم و چندتا از معلم ها قراربود گوش کنند،شروع کردیم به خواندن وقتی تموم شد یکی از معلم ها گفت یه نفر صداش توی گروه با بقیه هماهنگی نداره،و صداش با بقیه نمیخونه و این موضوع محرض، و یادمه که من و از گروه آوردن بیرون و بقیه اجرا کردند،بعد که اجرا تموم شد،گفت حالا درست شد صدای اضافی مال شما بود،این موضوع سالها فراموشم شده بود تا چندماه قبل که به یکی از دوستانم گفتم من خیلی به خوندن علاقه دارم ولی روم نمیشه کلا بخونم بعد دوستم که رفته بود کلاس آواز ازم خواست بخونم ،گفت خیلی ربطی به صدات نداره باید بری تست بدی استادا بهت میگن،با اصرارزیاد دوستم یه کم خوندم براش،بهم گفت به نظرم صدات مناسبه بیا بروکلاس خوب روی صدات کارکن،بعد پرسید چرا تاحالا انجامش ندادی؟من الان۳۶سالمه خانم هستم متاهلم یک فرزند دارم ،یهو پرت شدم به این خاطره و این و برای دوستم تعریف کردم.
‌من یکی از تصمیم هایی توی قرنطینه گرفتم و اینکه با خوندن این مطلب مصمم تر شدم اینه وقتی قرنطینه تموم شد حتما برم کلاس آواز?
کتاب عالی جناب رضایی عزیز

افسانه قادری تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به افسانه قادری تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۹

ارسال دیدگاه

وای عالی بود من کتاب روز شنبه بدستم رسید و دورروزپیش شروع بخواندنش کردم تا دیشب اصلا دلم نمیخواست کتاب روببندم و بخوابم چون دقیقا در داستان زندگی دیگران خودم رو زندگی کردم و فهمیدم چقدر اشتباه کردم که به ندای درونی خودم گوش ندادم و قربانی شدن و زندگی کردن والدین و شرم و سایه رو مرورکردم فوق العاده بود حس سبکی پیدا کردم وامیدوارم درانتهای کتاب یک دستاورد عالی داشته باشم مرسی از معرفی کتاب خوبتون

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

ارسال دیدگاه

پنجمین رباینده یکپارچگی حس قربانی شدن هست که خیلی وقت پیش باهاش اشنا شدم و خیلی خوب از پسش بر اومدم.
تو کلاس صوتی اعتماد به نفس بود که با ماجرای تاج قربانی آشنا شدم و به مرور تونستم اون رو زمین بذارم و تو هر اتفاقی دنبال سهم خودم باشم و نه متهم کردن دیگران. این موصوع خیلی بهم کمک کرد خودم باشم و بتونم روی پای خودم بایستم.

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

2 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

ارسال دیدگاه

چهارمین رباینده یکپارچگی داستان منه. این مورد از عجیبترین و جدیدترین مواردی بود که باهاش روبرو شدم.
دارم به داستانهای زندگیم فکر می کنم که از باورهای غلط و نادرست، از ترس یا از شرم و یا از باور والدین و خانواده ام شکل گرفته و من رو خیلی محدود کرده.
۱. اگه از تمکن مالی برخوردار بشم دیگه هیچکس دوستم نداره و همه بدم رو می خوان.
منشاء این باور: واکنش اطرافیانم به آدم های پولدار و حتی واکنش بد خودم به اینجور آدمها.
۲. اگه تمکن مالی داشته باشم پشت سر هم برای من و همسر و فرزندم مشکلات و سختی و بدبختی و اتفاق تلخ پیش می یاد.
منشاء این داستان: جامعه و رسانه ملی
۳. من خواستنی و دوست داشتنی نیستم و ادم یخی هستم برای همین دیگران نمی تونن با من صمیمی بشن و دوستم داشته باشن و باهام راحت باشن. برای همین همیشه تنها هستم.
منشاء این داستان: رفتارها و حرفهای مادر و پدرم.
۴. من مغرورم و هیچکس از من خوشش نمی یاد در حالی که هیچی نیستم.
منشاء این داستان: حرف های مامانم و لقبهایی که بهم می داد.
۵. من باید تا می تونم برای دیگران کار انجام بدم و بهشون کمک کنم تا بفهمن من ادم خوبی هستم و بدجنس و خودخواه نیستم. در حالی که قلبا راضی به انجام اون کارها نیستم.
منشاء این داستان: بی محلی ها و بی توجهی های مادرم در کودکی و مخصوصا نوجوانی.
و کلی داستان دیگه که باید بنویسمشون و بعد فکر کنم چجوری می تونم تغییرشون بدم.
آیا صرفا آگاهی داشتن به اونها کافیه؟

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

2 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

ارسال دیدگاه

سومین رباینده یکپارچگی ترسه. در واقع، شرم باعث بوجود آمدن سایه میشه و سایه باعث بوجود آمدن ترس دائمی میشه چون می خوایم بخش های ناخوشایند وجودمون رو از دیگران پنهان کنیم. ترس به همراه معنی دهی منفی به وقایع زندگی باعث فلج شدن زندگی میشه.
********************************************
واقعیت اینه ترس همراه همیشگی زندگی من بوده. ترس از تغییر در صدر ترس هام قرار داره و همین ترس باعث شده در مقابل تغییر حالت تدافعی و فرار داشته باشم. ترس از دست دادن آدمها چه با جدایی چه مرگ، یکی دیگه از بزرگترین ترسهای زندگیمه. ترس از طرد شدن کلا باعث شده نتونم خودم باشم و خودم رو زندگی کنم. دائم دیالوگ ذهنی دارم با خودم و همه اش در حال ارزیابی کارهام و واکنش دیگران هستم. چجوری باید از این ترس ها خلاص شم؟ شاید جوابش تو پیدا کردن سایه هام باشه.

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

1 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

ارسال دیدگاه

سومین رباینده یکپارچگی ترسه. در واقع، شرم باعث بوجود آمدن سایه میشه و سایه باعث بوجود آمدن ترس دائمی میشه چون می خوایم بخش های ناخوشایند وجودمون رو از دیگران پنهان کنیم. ترس به همراه معنی دهی منفی به وقایع زندگی باعث فلج شدن زندگی میشه.
********************************************
واقعیت اینه ترس همراه همیشگی زندگی من بوده. ترس از تغییر در صدر ترس هام قرار داره و همین ترس باعث شده در مقابل تغییر حالت تدافعی و فرار داشته باشم. "ترس از دست دادن آدمها" چه با جدایی چه مرگ، یکی دیگه از بزرگترین ترسهای زندگیمه. "ترس از طرد شدن" کلا باعث شده نتونم خودم باشم و خودم رو زندگی کنم. دائم دیالوگ ذهنی دارم با خودم و همه اش در حال ارزیابی کارهام و واکنش دیگران هستم. چجوری باید از این ترس ها خلاص شم؟ شاید جوابش تو پیدا کردن سایه هام باشه.

سمیه همایون روز ارسال در تاریخ ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۹

4 پاسخ دادن

ارسال پاسخ به سمیه همایون روز

ارسال دیدگاه

دومین رباینده یکپارچگی، سایه است. سایه او ویژگی هست که سعی در انکار یا کتمانش داریم و خیلی وقتها رو دیگران فرافکنی شون می کنیم.
***************************************
مثال: من از یکی از اقواممون متنفرم. ازش منزجرم.
علتها:
۱. خودمحوره و تو خانواده خودش حرف باید حرف اون باشه.
۲. منم منم زیاد می کنه.
۳. اگه چند نفری کاری انجام بدن، همه رو به اسم خودش تموم می کنه و می خواد نقش خودش رو مهم و پررنگ جلوه بده.
۴. عصبی مزاجه.
۵. خسیسه اما خودش خودش رو اقتصادی جلوه می ده.
۶. برای علاقمندی های خودش راحت خرج می کنه اما برای علاقمندی های خانواده اش به زور خرج می کنه یا کلا نمی ذاره بخرن.
۷. خیلللی منت می ذاره.
۸. تا وقتی بهت نیاز داره باهات خوبه، نیازش برطرف بشه روی واقعی خودش رو نشون می ده.
۹. کوچکترین توانمندی خود رو بزرگ جلوه می ده ولی موفقیت خانواده و اطرافیان رو یا ناچیز می دونه یا مسخره می کنه.
۱۰. حسوده
۱۱. استرسی هست.
۱۲. همه اش می خواد همه چیز رو با یه نظم و زمانبندی خاص پیش ببره.
۱۳. می خواد همه چیز باب میل اون باشه.
۱۴ . در مقابل ادمهای غریبه بی عرضه و ذلیله و فقط تو نبود اونها هارت و پورت می کنه
***************************************
می دونید بدیش چیه؟ اینها همه اش اون بخش هایی از خودمه که رو اون ادم فرافکنی کردم. می دونمش و بهش آگاهم ولی نمی دونم باید چیکار کنم.
ضعف هام رو بپذیرم، یعنی چی؟ چجوری پذیرفتن ضعفها به یکپارچگی کمک می کنه؟
شاید تو ادامه کتاب متوجه شدم.