مدرس این دوره : آقای سهیل رضایی و خانم مریم معتمدی راد

این دوره شامل یک کارگاه یک روزه در تاریخ یکشنبه August 28​ و 4 جلسه آنلاین 2 ساعته می باشد
جلسات آنلاین از ۲۰ مهرماه ( October 12​ ) آغاز میگردد.
ساعت و روز برگزاری جلسات آنلاین، در جلسه حضوری با توافق شرکت کنندگان تعیین خواهد شد

آیا همه می‌توانند نویسنده شوند؟
آیا این احتمال هست که در من نویسندۀ بزرگی وجود داشته باشد اما تاکنون روش، محیط و ذهنیت غلط مانع تولد آن شده باشد؟
برای اینکه بتوانیم بفهیم من استعداد نویسندگی دارم یا نه، آزمونی وجود دارد؟
یک نوشتۀ خوب، باید از همان ابتدا که متولد می‌شود و روی کاغذ می‌آید باید خوب باشد یا روش­هایی برای پرواندن متن وجود دارد؟
اگر سوژه ­ای برای نوشتن نداریم، باز هم یک دورۀ آموزشی می­تواند به ما در سوژه‌یابی کمک کند؟
اگر فکر می­کنم افکار و ذهنیت و جریان زندگی من حرفی برای گفتن ندارد، آیا شما باز هم فکر می­کنید دورۀ نویسندگی می­تواند برای من مفید باشد؟
اگر من سالیان گذشته سابقه ­ای در نوشتن و نویسندگی ندارم، آیا معنی آن این است که پس نمی­توانم به نویسندگی در آینده هم فکر کنم؟ یا پیشنهاد می­کنید حتماً به این دوره ورود کنم؟
آیا با تمرین و با پیگیری بیشتر می­توان به قدرت نویسندگی خود اضافه کرد؟ و از این مسیر به نویسنده‌ای بهتر تبدیل شد؟
اگر قصد حضور مؤثرتر در سوشا مدیا ( شبکه‌های اجتماعی) را داریم، آیا این کلاس می­تواند گام مناسبی باشد؟ و قدرت نوشتن در آن محیط را رشد دهد؟
من فکر می­کنم وقت مناسب و کافی برای نشستن و نوشتن ندارم، آیا می­توانم امید داشته باشم، این مسئله رفع شود؟
آیا بعد از گذراندن پروژه می­توانم سوژه ­های عالی و پرطرفدر و جذاب برای نوشتن پیدا کنم؟
اگر سؤالات بالا برای شما هم مطرح است باید بگویم جواب تمام این سؤالات بله است.
اگر مهارت نویسندگی نداشته باشیم این اتفاقات میهمان روان ماست.
دچار پراکنده‌نویسی می­شویم.
ایده­ های خوبی برای نوشتن پیدا نمی­کنیم.
فکر می­کنیم حتماً زمان کافی و عالی برای نوشتن باید داشت.
یک نوشتۀ خوب، در همان گام اول نوشتن متولد می­شود.
اگر متنی به ادیت زیاد نیاز داشته باشد، نوشته صاحب ارزش نیست.
چون در سال­های مدرسه و دانشگاه قلم خوبی نداشتم، پس من نمی­توانم امیدی به نویسنده شدن داشته باشم.
برخی ها آن قدر عالی از کلمه استفاده می­کنند، که من برای هرگونه قلم به دست گرفتن فلج می­شوم، پس به همین علت از نوشتن شرمگین می‌شوم.
فکر می­کنم یک نوشته خوب از یک عالمه کلمه عجیب و غریب و ادبی باید استفاده کند در صورتی‌ که نوشته­ های بزرگ و تأثیرگذار ساده هستند.
نوشتن تلخی اتفاقات را در ذهن تخفیف می­دهد، «چون وضوح در کلمه است و وضوح قدرت ذهن را به‌شدت رشد می­دهد.
نوشتن شوق زندگی را ارتقا می­دهد.
نوشتن دسترسی ما را به بخش­های عمیق­تر ذهن و روح ایجاد می­کند.
نوشتن خیال­پردازی و قدرت فکرکردن را رشد می­دهد.
نوشتن و کارکردهای روانی آن:

این کلاس، بیست درصد محتوای آموزشی دارد و هشتاد درصد محتوای تمرینی و کارگاهی، و تمرین­ها / هر تمرین می­تواند راهی برای شکستن باورهای منفی و ساختن گامی جدید به سمت دنیای جدید باشد.

این کلاس، دادن یک فرصت تازه به خودمان است تا دوباره خود را محک بزنیم، تا شاید این بار درک و کشف جدیدی از یک استعداد و لذت نهفته از خودمان پیدا کنیم.

حیف است این فرصت را از دست بدهیم، لطفاً دوباره زندگی را امتحان کنیم.