یه چیزی که بیشتر از همه تو خوندن نظرات دوستان توجهم و جلب میکنه، وحشتیه که پیدا کردم از مسئولیتی که بعنوان مادر دارم، اصلا به خودم و اینکه گذشته برای من چه چیزهایی به همراه داشته فکر نمیکنم، فقط توجه میکنم ببینم نقطه اشتراک مادرهای داستان زندگی این دوستان با من چیه و من کجاها ندانسته و نخواسته آسیب زدم به فرزندم یا دارم میزنم، ما در دوران کودکی واقعا دنیا رو یه جور دیگه ای درک میکنیم و شاید حرفها و رفتارهای پدر و مادرمون یه جور دیگه بوده ولی ما از فیلترهای ذهنی کودکیمون گذروندیم اونها رو و به یه نتیجه ای رسیدیم، یا اینکه پدر و مادرمون نمیدونستن یه جمله ی ساده چطور چنین عقده هایی میسازه در درون ما که بعد از سالها هنوز از یادآوریشون رنج بکشیم، چقدر الان وظیفه ی ما بعنوان پدر و مادر سنگینه و چقدر سخته وقتی فکر میکنی میبینی رفتارهای تو تک به تک داره باورهایی رو در فرزندت شکل میده که ممکنه مخرب باشه و بعد از چهل یا پنجاه سال هنوز با درد یاد بکنه از اونها، از چیزهایی که تو واقعا ناخواسته در فرزندت ایجادشون کردی. میشه لطفا در مورد اینکه چطور باعث ایجاد عقده های مخرب نشیم برای فرزندانمون یا اگر شدیم همین حالا شناساییشون کنیم و کمک کنیم به رفعشون هم بگید یا راهنمایی کنید از کدوم یک از محصولاتتون میتونیم استفاده کنیم؟

بسیار می ترسیدم از رانندگی
یک عمر
پدرم در تصادف رانندگی کشته شده بود.
هنگام رانندگی ترس و اضطراب فلج کننده ای را تجربه می کردم!
اما باید این کار را می کردم
پس انجامش دادم!
و حالا از آن عبور کردم.

ای کاش می توانستم از درد جدایی از عشق هم به همین آسانی عبور کنم!

یکی از چیزهایی که ازش خیلی میترسم بیماری و تنهایی در سنین بالاتره، و از مرگ نزدیکانم خیلی وحشت دارم میترسم خدایی نکرده برای بچه هام اتفاق بدی بیفته

چیزی که من خیلی وحشت دارم از دست بدم یکی سلامتیمه و بعدم بی پولی همین الان که دارم بهش فکر میکنم طپش قلب گرفتم .

عرض سلام و خسته نباشید به جناب آقای دکتر رضایی و همکارانشون .
سلام به تمام کسانی که نظرات و تجربه هاشون رو به اشتراک میزارن.
الان ۳۶ سالمه یادمه وقتی کوچیک که بودم مامانم همیشه می گفت رفتیم مهمونی دختر خوبی باش از کنار من تکون نخور. خیلی با قاطعیت میگفت نه تنها من که کوچیک بودم حساب مببردم بلکه بزرگترهای فامیل هم از قاطعیت مادرم حساب میبردن من تکون نمیخوردم صحبت هم نمیکردم در حد درخواست آب . یه روز وقتی همه فامیل دور هم جمع بودن پسرخاله ام شروع به شعر خواندن کرد بعد خاله ام به من گفت تو هم یکی از اون شعرای قشنگی که برای من خواندی رو بخوان . من شروع کردم خواندن اما نمی دونم چی شد که تپق زدم همه خندیدن من خیلی دوست داشتم بعد از خنده اون شعر قشنگ رو ادامه بدم اما مامانم گفت ولش کنین دخترم‌ تا حالا توی جمع نخونده ، مامانم دلش برای من سوخت ولی ناخواسته کاری کرد که من دیگه نتونم تو جمعی که بررگتر از من هستن صحبت کنم . این حس بد همیشه دنبالم بود که نمیتونم توی جمع صحبت کنم وقتی به مدرسه هم رفتم این طور بودم‌ تو دانشگاه هم همینطور به خاطر اینکه برای بعضی از درسها باید ارائه می دادیم درس رو حذف میکردم حتی فوق لیسانسم رو به خاطر دفاع نگرفتم. تو دروس شفاهی معلمها از تعجب میماندن چون من فوق العاده ذهن خلاق داشتم اما از توضیح دادن فرار میکردم اینقدر از سوالات شفاهی میترسم که ساده ترین سوالات رو نمیتونم جواب بدم ذهنم هنگ می کنه قلبم میاد روی زبونم سرم یخ یخ میشه.
الان که سرکار می رم همینطوره برای رفتن به کمیسیون انتصابات طفره میرم . از اینکه جلوی چند تا مدیر بخوام راجع به خودم و ایده هام و یا سازمان صحبت کنم وحشت دارم.

سلام دوستان. میشه لطفا یک نفر لطف کنه و من رو دعوت کنه.ممنونم

سلام. درس چهارم برای من باز نمی شود!!!! دو روزه درسهای قبلی هم که خواستم دوباره گوش بدم باز نمی شوند!!!!! کسی می دونه چطور میشه این مشکل را برطرف کرد؟

موضوع جاابی است

لطفا منو اد کنید سپاسگذارم
09396932557

استاد محترم درس چهارم را هم گوش دادم.... در مورد اضطراب شاید همه ما به نوعی با آن درگیر هستیم. در واقع شاید آموزه های گذشته ما ست که ما را همواره دچار این حس می کند. در مورد ترس شاید اگر با آن روبرو شویم و تجزیه و تحلیل صحیح داشته باشیم بتوانیم از او عبور کنیم. شاید تنها راه رهایی خیلی از آدم هاست در جاهایی که در زندگی دچار این احساس می شوند. با سپاس