یه چیزی که بیشتر از همه تو خوندن نظرات دوستان توجهم و جلب میکنه، وحشتیه که پیدا کردم از مسئولیتی که بعنوان مادر دارم، اصلا به خودم و اینکه گذشته برای من چه چیزهایی به همراه داشته فکر نمیکنم، فقط توجه میکنم ببینم نقطه اشتراک مادرهای داستان زندگی این دوستان با من چیه و من کجاها ندانسته و نخواسته آسیب زدم به فرزندم یا دارم میزنم، ما در دوران کودکی واقعا دنیا رو یه جور دیگه ای درک میکنیم و شاید حرفها و رفتارهای پدر و مادرمون یه جور دیگه بوده ولی ما از فیلترهای ذهنی کودکیمون گذروندیم اونها رو و به یه نتیجه ای رسیدیم، یا اینکه پدر و مادرمون نمیدونستن یه جمله ی ساده چطور چنین عقده هایی میسازه در درون ما که بعد از سالها هنوز از یادآوریشون رنج بکشیم، چقدر الان وظیفه ی ما بعنوان پدر و مادر سنگینه و چقدر سخته وقتی فکر میکنی میبینی رفتارهای تو تک به تک داره باورهایی رو در فرزندت شکل میده که ممکنه مخرب باشه و بعد از چهل یا پنجاه سال هنوز با درد یاد بکنه از اونها، از چیزهایی که تو واقعا ناخواسته در فرزندت ایجادشون کردی. میشه لطفا در مورد اینکه چطور باعث ایجاد عقده های مخرب نشیم برای فرزندانمون یا اگر شدیم همین حالا شناساییشون کنیم و کمک کنیم به رفعشون هم بگید یا راهنمایی کنید از کدوم یک از محصولاتتون میتونیم استفاده کنیم؟

بسیار می ترسیدم از رانندگی
یک عمر
پدرم در تصادف رانندگی کشته شده بود.
هنگام رانندگی ترس و اضطراب فلج کننده ای را تجربه می کردم!
اما باید این کار را می کردم
پس انجامش دادم!
و حالا از آن عبور کردم.

ای کاش می توانستم از درد جدایی از عشق هم به همین آسانی عبور کنم!

یکی از چیزهایی که ازش خیلی میترسم بیماری و تنهایی در سنین بالاتره، و از مرگ نزدیکانم خیلی وحشت دارم میترسم خدایی نکرده برای بچه هام اتفاق بدی بیفته

چیزی که من خیلی وحشت دارم از دست بدم یکی سلامتیمه و بعدم بی پولی همین الان که دارم بهش فکر میکنم طپش قلب گرفتم .

سلام دوستان. میشه لطفا یک نفر لطف کنه و من رو دعوت کنه.ممنونم

منم اضطرابای زیادی داشتم و دارم. ترس از شکست پدیرفته نشدن مسخره شدن مورد حرف زور و توهین قرار گرفتن و... همین باعث شده تا حالا دنبال شغل یا یک هدف و مسوولیت جدی نباشم و حتا با مهارتها و علایقم تفریحی برخورد کنم نه به چشم چیزی که وظیفه ی منه. هرروز صب که بیدار میشم حس می کنم هیچ نعمتی بالاتر از خواب خوش و راحت نیست و در خودم نمی بینم که دل بکنم از خونه و برم بیرون برای کار و مسوولیت. فرض کنیم که من عقده هامو در این زمینه شناختم ریشه یابی کردم . مثلا پدر و مادری داشتم که زیاد منو از تجربه های جدید منع می کردن .چه باید بکنم؟ چه طور به این حس تنبلی و بی انگیزگی غلبه کنم؟

من از بی پولی میترسم اینکه سربار بشم از نگاه تحقیرامیز مادرم از اینکه به خودش اجازه میده سرم داد بزنه از اینکه وایمیسته و میگه مثه اینکه قاطی داریا .یا موقع حرف زدن من دستشو می خواد بکنه تو چشمم که حرف نزنم .دلم می خواد تمام گذشته رو از مغزم بیرون کنم .توهینای مادرمو .امروز کسی بهم میگفت دوست پسرت از بخش زنانه ی تو تغذیه نمیشه و اونو فرافکنی میکنه حالا اصطراب وجودمو گرفته .از تکرار گذشته متنفرم حاضرم بمیرم ولی تکراری از گذشته نبینم .از نق و غر مادرم دارم دیوونه میشم از هر چیزی بهونه میگیره و غر می زنه .همش دنبال اینه که یه چیزی پیدا کنه صداشو ببره بالا.هر روز یه سوژه جدید. از یه قطره آب ریختی بگیر تا دستتو چرا تکون میدی در رو .واقعا نمیدونم خسته نمیشه.از اینکه سکوت میکنم خسته شدم و اگر کلمه ای جواب ساده هم بدم مثل پدرم بی چشم و رو و پررو و شمالی هستم.گاهی فکر میکنم بدون خانواده شاید بهتر بود

در مورد كمال گرايى
خونه ما اينطورى بود كه وقتى مهمون ميومد ما بايد فقط بدو بدو كنيم براى پذيرايى تا اينكه بشينيم و صرف وقت كنيم و واسه همين رفت و آمد به من اضطراب ميده
چون من حس ميكنم همه اش بايد يك كارى بكنم
من تو مدرسه هم معلمهايى داشتم كه براشون نمره كامل بگيرم و منى كه هميشه شاگرد اول با معدل بيست بودم كلاس پنجم ثلث اول رياضى ام رو شدم چهارده ونيم! معلم جلوى همه از من خواست برم جلوى ميزش و طورى به من نگاه كرد كه انگار من به خودم و به اون و همه كسايى كه منو به اينجا رسوندن خيانت كردم ، من اونجا فرو ريختم و تمام روز گريه ميكردم انگار هويتم رو از دست دادم ، احساس بى لياقتى و نمك نشناسى شديد كردم ،من اونجا خودم رو تا ابد محكوم كرم كه من يك خائن و نمك نشسناس هستم كه ممكنه تو هر جايى اززندگيم بزنه بيرون
تو زندگيم بارها با خودم مثل زندان بان رفتار كردم در مورد موفقيتها و مقايسه با ديگران
من فيلم whiplash يا شلاق رو در سينما ديدم تو آمريكا ، تمام مدت فيلم بهت زده بودم ، اين درست بعد از جدايى از همسرم بود ، بعد تو همون سينما رفتم دستشويى با همون بهت ، و انفجارى از گريه با صداى بلند از وجود من بيرون اومد كه من اصلن فكر ميكردم خودم نيستم.... بدون مقاومت با صداى بلند گريه ميكردم كه آدمها از بيرون نگران شده بودند، فيلم شلاق نمايش يك قسمتى از زندگى من بود كه خفه اش كرده بودم نميديدمش ، اون پسر و اون معلم پيانو هر دوش دردرون من بودن و من رو فرسوووووووووووووووووووده كرده بودن :(((((( و نذاشته بودن از زندگيم لذت ببرم

چرا من هیچ فایل صوتی دریافت کنم؟ باید چیکار کنم

چرا من نمیتونم هیچ فایل صوتی دریافت کنم؟