سلام
چندسالی هست که درحال یادگیری مطالب مربوط به خودشناسی هستم اوایل برام قبول خیلی ازچیزها سخت بود ولی رفته رفته آسونترشد.طوریکه چندماه پیش فکرمیکردم واقعازخمهام ترمیم پیداکرده و خوب شدم و ازشون رنج نمیرم اما دو هفته قبل دریکی ازجلسات قرارگرفتم که درمورد ویژگیهای تایپ آرس صحبت شده بودبه طرز عجیبی من دچارگلودرد ُدر حد خفگی شدم نفسم بالا نمیومد احساس میکردم دارم سکته میکنم .با یه مکث کوچیک متوجه شدم که هنوز زخمم بطورکامل ترمیم نشده .چون نامزدم که ازش جداشدم تایپش این بوده ، من دقیقا خاطرات تلخم رو دوباره بخاطر آورده بودم و حالم بدشده بود.البته وقتی متوجه موضوع شدم تونستم بعدازچندساعت به حال نرم برگردم کاری که قبلا نمیتونستم خودم انجامش بدم .

لطفا راهنمایی کنید چطور وارد این کلاس بشم.
دیر متوجه شدم این دوره شروع شده
اشکر

با درود. مبحث جالبی بود . نظر یونگ در مورد تغییر زندگی و همین طور مبحثی که به خدا پرداختید. متاسفانه در جامعه هایی چون جامعه های ما برداشت از مفهوم خدا عوض شده است. من شخصا آرزو دارم که واقعا با گذشته که شاید گاهی از اوقات در بند آن هستم خداحافظی کنم..... با سپاس از شما

من از خردسالیم هیچ خاطره ای ندارم
از ۷،۸ سالگیم ی چیزایی یادم هست ولی هیچ وقت یادم نمیاد مادرم منو در آغوش بگیره یا ببوسه ولی پدرم ی وقتایی این کارو میکرد
در ضمن مادرم وسواس پاکیزگی شدید داشت وداره
رابطه ی پدر و مادرم هم با هم اصلا خوب نبود و نیست و همش با هم دعوا داشتن و دارن
از نوجوانیم دیگه کلا رابطم باهاشون خوب نبود الانم ک پیر شدن اصلا دیگه نمیتونم حتی باهاشون حرف بزنم .
الان خودم ۲ ساله مادر شدم و با همسرم خیلی مشکل دارم ودر شرف جدایی هستیم.

درس اول دو خاطره ی گزنده رو برای من به سطح آورد،اول اینکه وقتی سه یا چهار ساله بودم همبازی ای داشتم به اسم علی که بر عکس بچه های دیگه اذیتم نمی‌کرد خیلی مهربون و پذیرنده بود، در همون سن فوت کرد،بخاطر قرابت فامیلی به مراسمش رفتیم هرچند خواننده ام نذاشتن چیزی ببینم ولی صحنه ای از ضجه های مادرش روی قبرش یادمه، بعد ازون تا مدتها به مادرم میگفتم فکر میکنم می‌خوام بمیرم،یا میترسم تو بمیری، ترس از مرگ خودم کم کم از خاطرم رفت، ولی ترس از مرگ مادرم هنوز در سی سالگی همرامه، گاهی بی اختیار به مراسمش فکر میکنم و اشکم جاری میشه، در نوجوونی شبها میرفتم و چک میکردم که در خواب نفس می‌کشه یا نه، میتونم بگم بزرگترین ترسم مرگ مادرمه، حتی از الان دارم به همسرم یاد میدم که چجوری وقتی من عزادارم بهم دلداری بده، چند روز پیش طوطی ای که خیلی دوستش داشتم مرد، هنوز با یادآوریش اشکم درمیاد، از بچگی همیشه پرنده داشتم و بعد از مرگشون تا مدتها نمیتونستم مرگشونو بپذیرم، انقدر مسئله ی مرگ برام جدیه، که گاهی که با همسرم دعوا میکنیم و بعدش اون میخوابه یا میره بیرون عذاب وجدان میگیرم که نکنه آخرین بار بود و من با دعوا خرابش کردم!! خیلی اوقات پیش خودم فکر میکنم نکنه این آخرین بار باشه، چه برای خودم چه برای دیگران.
مورد دوم وقتی کلاس چهارم دبستان بودم برای مبسر شدن بین ۳ نفر کاندید شدم، بعد از رای گیری حتی یک نفر هم به من رای نداد، زنگ آخر بود معلم و همه ی بچه ها رفته بودن و من تو‌کلاس گریه میکردم، یکی از بچه ها بهم گفت بهتره رفتارتو با بقیه بهتر کنی! در صورتی که من تقریبا نامرئی بودم و بی آزار! اون حس طرد شدن و تنها گذاشته شدن انقدر عمیقه و انقدر تکرار شده که دیگه پیش دستی میکنم و از هر جمعی کناره میگیرم، حتی خانواده ام، فقط همسرمه که باهاش راحتم، با تمام تلاشی که میکنم نمیتونم دوستی پیدا کنم یا صمیمی شم و حتی دوستای قدیمی هم پس میزنم، خیلی منزوی شدم.

سلام و خسته نباشید جناب رضایی نکته و جمله جالب در درس اول برای من بخشی بودید که گفتید نیازی نیست گذشته رو فراموش کنیم بلکه باید درسی رو که در این گذشته نهفته است پیدا کنیم
من کودکی بسیار خاص و تلخی رو گذرانده ام که به سختی لحظه ای از من جدا میشه و همیشه از اطرافیان می شنیدم که نباید اینقدر به گذشته ام حساس باشم و سعی کنم فراموش کنم و عدم توانایی من در فراموشی آزارم می داد در حالیکه امروز می دونم که اگر اتفاقاتی که من رو رها نمی کنند فراموش کردنشان آسون وشدنی بود احتمالا خودبخود بدون آنکه من بخواهم فراموش می شدند کاری که من باید انجام بدهم فراموش کردن نیست رسیدن به زندگی بدون درد در کنار این گذشته است و رسیدن به قدرت پذیرفتن
قصه من قصه زیبایی نیست در ۳ سالگی شاهد تصادفی بودم که خودم بخشی از آن بودم خارج شدن خودرو از مسیر و چرخش های متوالی ماشین پرت شدنم از پنجره به بیرون و پایین رفتن خودرو به همراه پدر و مادرم در شیب تپه گریه های خواهرم که کمی آن دور تر از من از پنجره پرت شده در حالیکه نوزاد بود و من به مدت طولانی کنار جاده نمی دانستم با خواهری که یک بند گریه می کند و پدر و مادری که خون آلودند پاسخی به سوالاتم نمی ندهند چه کنم
این جزئیات انقدر روشن واضح در خاطرم هستند و پاک نمی شوند که عاجز شده ام برای رهایی از دردی که پایانی ندارد و چرا ذهن من رها نمی کند؟
چرا این روز و برخی از روزهای دردناک دیگر کودکی که در نتیجه همین روز به وجود آمدند به وضوح در خاطرم مانده ؟

سلام
این درس اول خیلی خوب و موثر بود
ممنون

لطفاًراهنمايي كنيدكه اين پنل كه ميفرماييد قسمت اول گذشته نگذشته را بشنويد كجا بايد بيابم؟؟؟

من ثبت نام کردم ولی فایل رو هنوز دریافت نکردم

سلام من موفق نشدم در دوره ثبت نام کنم چجوری میتونم الان درسهارو دریافت کنم میشه کسی منو دعوت کنه؟