مربی گری یا کوچینگ فرآیندی مشارکتی است بین مربی و مراجع او که در طی آن مربی و مراجع همگام با هم روندی خلاق را در پیش می گیرند تا مراجع بتواند دست به کشف توانمندی های خود بزند.

اغلب ما در حیطه ورزش با واژه ی مربی یا کچ (Coach) کمابیش آشنا هستیم اما کمتر این کلمه را در سایر حیطه های زندگی شنیده ایم. حال آنکه در دو دهه اخیر کاربرد این واژه به دنبال شکل گیری حرفه ی مربی گری یا کوچینگ (Coaching) در سایر حیطه ها و زمینه های زندگی، بسط و گسترش یافته است. فدراسیون بین الملی کچ (International Coach Federationیا ICF) در دو دهه ی اخیر، پس از شکل گیری به عنوان سازمانی جهانی برای نظارت بر حرفه ی مربی گری، به وضع قوانین و کدهای اخلاقی حرفه ای و تدوین برنامه های آموزشی پرداخت.

تعریف کوچینگ

طبق تعریفICF، مربی گری یا کوچینگ عبارت است از فرایندی مشارکتی بین مربی و مراجع او که در طی آن مربی و مراجع همگام با هم روندی خلاق را در پیش می گیرند تا مراجع بتواند دست به کشف توانمندی های خود زده و از آنها برای خلق و ابداع یک زندگی بهتر تا حداکثر ممکن بهره جوید. این روند مراجع محور، بر فعال بودن مراجع در انتخاب اهداف، برنامه ریزی در جهت هدف، اجرای گام به گام برنامه و پذیرش مسئولیت برای کسب نتیجه ی مطلوب توسط او تمرکز دارد. این روند بر رشد مادام العمر تمرکز دارد و در این رابطه مربی و مراجع مانند دو شریک هم پیمان برای رسیدن به هدفی مشترک تلاش می کنند.

نقش مربی

مربی، مراجعین خود را از میان افرادی که در الگوی بیماری نمی گنجند و راه های مبتنی بر نوآوری و تخیل فعال برایشان موثر است برمی گزیند و کمک می کند تا قدم سوی آینده ای روشن بگذارند. مربی در طی این دوره، بر پیشرفت مراجع و صحت قدم برداشتن او در جهت هدف نظارت دارد و با راهنمایی و تحسین و تشویق به موقع، انگیزه ی ادامه ی راه را در مراجع بیدار نگه می دارد. در تبین نقش مربی در این روند باید بگوئیم که مربی حرفه ای با مراجع خود هم پیمان می شود تا به او در یک مکاشفه درونی و تعمق در وجود خود، یاری رسانده تا باهم با مشخص نمودن اهداف راستین مراجع و ارزش های واقعی و علایق اصیلش، گامی بزرگ در جهت نیک بودی و بهزیستی او بردارند.

لعیا کفعمی

مدیر دپارتمان کوچینگ

بنیاد فرهنگ زندگی