در ابادان و در منطقه بریم شرکت نفت و خانواده ای بزرگ شدم که در عین اینکه ازاد بودم اما یک چهارچوب نامریی اطرافم رو احاطه کرده بود .جالبه که تا ۱۰ سال اولیه زندگیم که در ابادان بودم خیلی پدر و مادرم رو به یاد ندارم و بیشتر دوستانم و بازی با انها و عروسکهام و گربه محبوبم رو به یاد دارم .پدرم مردی سخت کوش و بامحبت و البته بسیار عصبی بود که مادرم همیشه سعی داشت این حالت او را جبران کنه.قبل از من دو برادر بزرگتر بودند و ازانجایی که مادرم خیلی دختر دوست داشت و از ترس اینکه مبادا لوس بشوم خیلی من رو نمی بوسید مگر وقتی که خواب بودم و این باعث شده بود وقتی دیگران رو می بوسید فکر کنم من رو دوست ندارد .
.دریکی از جلسات کارگاه کودک که چند سال پیش و تحت نظارت یکی از اساتیدروانشناسی عمقی داشتم وقتی گفتند که خود رو در آغوش مادرتان تصور کنید ،هر چه تلاش کردم تود را در اعوش پدرم دیدم و بعدها فهمیدم که شاید به همان دلیل بوده و البته یکی از مسایل من در ارتباط با دوستانم چه هم جنس و چه جنس مخالف همین سفت بودن من بود در مورد به آغوش کشیدن ادم ها که برام خیلی سخت بود .البته ازان موقع خیلی راحت تر شدم .
پدرم ادم سخت کوش و پرکار و متوجه و دقیقی بودو تمام این خصایص در من هم هست و البته از یک زمان به بعد مبدل شدم به دختر بابا .یعنی حدودا از ۲۸ سالگی و بعد از جدایی اولم .تمام دردل ها و گفتگوهای پدرم با من بود.
اما اونچه در پدرم ضعیف بودو در منهم هست نبود ریسک پدیری است و البته ترسو بودن .جالبه یکی از ارزو های دیرینه من کایت سواری است ازینکه بتونم بدون هیچ وسیله موتوری و صدا سازی خودم رو در باد رها کنم حس عجیب و غریبی در من ایجاد میشه و تعارض این دو حس محتاط بودن و ترس و ریسک ناپدیری ؛و این عشق و گرایشم به پرواز با کایت نمیدانم .اما حتما یک روز امتحانش خواهم کرد.۲۰ سال علی رغم مشکل مهره کمر و تنگی نفس کوه رفتم که ۱۰ سال ازون رو‌تنها بودم که البته این مسیله هم پس از جدایی اولم بود.
مادر بسیار زن مقتدر صبور و خردمندی هستش اما در مقابل پدرم خیلی مدارا کرد..پدر پوزیدون ارسی بود که انرزی هفایستوس رو هم در خود داشت و به نطرم مادرم افرودیتی بود که به خاطر پدر مجبور به سرکوب خود شد .
و در نهایت اقای رضایی گرامی تمام گفتار های شما به نوعی برایم ارتعاش داره .الان ۵۶ ساله هستم برای بار دوم و بعد از ۱۷ سال و با وجود یک دختر جدا شده ام و حقیقتا دیروز عصر احساس کردم که اصلا سوسن کجاست اونقدر در لایه ها گم شده که میبایستی هر چه زودتر به دادش برسم .در حال حاضر در اثنای پیوستن به این کمپین کتاب، زنان اسطوره ای در دوران کمال رو در دست دارم و عجیب هکاته برایم جذاب است .

حسی که من به اسمم داشتم همیشه مثل یه سد بوده و هست حتی برای خیلی از اکانت های مجازیم علاقه ای به استفاده ازش ندارم ولی هنوز نتونستم اسم دیگه ای برای خودم انتخاب کنم. من در خانواده ی شدیدا مذهبی مردسالار و سنتی بدنیا اومدم تک دختر و ته تغاری هستم. آرکی تایپ غالب من آرتمیس آفرودیت هرا هست که دوتای اول شدیدا با جو خانواده در تضاده. در آستانه ی سی و یک سالگی نتونستم هویت خودم رو داشته باشم و بخاطر اسم و پوششی که خودم انتخاب نکردم از بزرگترین علاقم که رقص هست بازموندم.در حال حاضر دچار تضاد ها و ابهام های عدیده ای هستم که امیدوارم با شناختن سایه هام بتونم به رفعش کمک کنم. در کل اسمی که دارم جلوی اینکه خودم باشم رو گرفته و بار مسئولیت خیلی سنگینی روی شونه هام گذاشته.

با سلام... ببخشید یه سوال داشتم.. آیا باید پرسشنامه رو برای شما ارسال کنیم؟ اگر بله.. به چه شکلی اینکار رو انجام بدیم.. لطفا در تلگرام یا سایت راهنمایی کنید.. ممنون

با سلام خدمت استاد بزرگوار آقای سهیل رضایی و عرض ادب و سپاس بیکران بخاطر مطالب ارزشمندتون.
زمانی که شما در مورد وجه غالب پدر و مادر و خنجرهای عاطفی صحبت میکردید. برای من آشنا و جالب بود. چون من در خانواده ای تقریبا مادرسالار زندگی کردم. و مادر رابطه عاطفی خیلی غنی ایی با من نداشت و بیشتر با قسمتهای تیز و برنده عواطف مادر سروکار داشتم تا قسمتهای منعطف و عاطفی.. در حال حاضر خودم در رابطه با جنس مخالف اینطور هستم و وجه عاطفی ام ضعیفه و به محض ارتباط گارد میگیرم و نمیتونم رابطه را حفظ کنم.

https://www.instagram.com/p/BjmZYhVBitQ/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1bj2z9gm1xpdk تمام این حرفهای شما برایم ازانس داشت دور این صحبتهای اینستا همه را دارم تجربه میکنم وفوران احساسات شده نمیدانم چه بکنم وقتی ط پرسیدی آیا این زندگی را دوست داری دیدم نه ندارم ولی ۳۰ سال ز ندگی با ویترین ن عالی وعشق یکطرفه از اتطرف چه باید کرد کمکم گن استاد عزیزم

https://www.instagram.com/p/BjmZYhVBitQ/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1bj2z9gm1xpdk تمام این حرفهای شما برایم ازانس داشت دور این صحبتهای اینستا همه را دارم تجربه میکنم وفوران احساسات شده نمیدانم چه بکنم وقتی ط پرسیدی آیا این زندگی را دوست داری دیدم نه ندارم ولی ۳۰ سال ز ندگی با ویترین ن عالی وعشق یکطرفه از اتطرف چه باید کرد کمکم گن استاد عزیزم

https://www.instagram.com/p/BjmZYhVBitQ/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1bj2z9gm1xpdk تمام این حرفهای شما برایم ازانس داشت دور این صحبتهای اینستا همه را دارم تجربه میکنم وفوران احساسات شده نمیدانم چه بکنم وقتی ط پرسیدی آیا این زندگی را دوست داری دیدم نه ندارم ولی ۳۰ سال ز ندگی با ویترین ن عالی وعشق یکطرفه از اتطرف چه باید کرد کمکم گن استاد عزیزم

دومين تجربه من درس دوم
هميشه فكر مي كردم اون چيزي كه من ميگم درسته و بقيه اشتباه مي كنن، اين موضوع درباره مذهب هم صدق مي كرد و تجربيات من هميشه از نظر خودم به تجربيات ديگران ارجعيت داشت ، من داشتم كتاب مي خوندم كه به ديگران بفهمونم دارن اشتباه مي كنن و تمامي اطلاعات دريافتيم فقط و فقط بر اساس همين موضوع بود، تو درس اول ديد جديدي از مذهب به من داده شد و برام معناي زيباتري پيدا كرد به جز ابزار بودنش به دلايل حقيقي تري رسيدم.
دانستم كه سايه هايي كه در ديگران مي بينم نشانه اي از سايه هاي من است.
مي خواستم به كشورم خدمت كنم و فهميدم من بايد به خودم خدمت كنم و دست از سر اطرافيانم بردارم.
ولي هنوز راهي پيدا نكردم به جز سكوت. به خودم قول دادم بهتر بخوانم و كمتر حرف بزنم. ديگران و تجربياتشان محترم تر و عميق تر از آنند كه بتوانم قضاوتشان بكنم. كفش من فقط سايز پاي خودم است.

اسم من يعقوبه، اسمي كه مادرم هيچوقت دوستش نداشت و يك نفر ديگه توي زندگيم هميشه سعي داشت بهم بگه اسمت و عوض كن چون اصلا بهت نمياد ببين منم اسمم و عوض كردم و من چون دوستش داشتم با خودم دشمن شدم، مادرم مي گفت پدرت بدون هماهنگي با من اسم پدرش رو روي تو گذاشته و اصلا اين اسم برازنده تو نيست، مادر از اتفاقات و بازخورد دوستان و اشنايانشون كه به اسم من ري اكشن نشون ميدادن واسم مي گفت و من هر روز توي اين فكر بودم كه من چقدر با اين اسم نخواستني خواهم بود،ولي خودم از اسم خودم كه خاص بود و هركسي رو با اين اسم صدا نمي كردن خوش ميومد. يكبار اسمم رو عوض كردم و توي تمامي شبكه هاي اجتماعي اعلام كردم كه منو با اين اسم صدا كنيد، ولي خودم هيچ پايبندي روي اين اسم جديد نداشتم تا اينكه با همسر اشنا شدم، يك دوستيه خيلي خيلي قديمي. اولين نفري بود كه بهم گفت من هميشه اسمت و دوست داشتم چرا مي خواي تغييرش بدي خيلي بهت مياد و من بعد از ديدن سنگ قبر پدر بزرگ كه بندر تركمن به خاك سپردنش و با ديدن اسم و فاميل خودم انگار كه منو اونجا خاك كرده باشن (يعقوب بحربادي) روزها فكر كردم و به اين نتيجه رسيدم كه مهم نيست كه حتي مادر عزيزم اسم منو دوست نداره ، من خودم عاشق اسمم.اسم من دليل پيشرفت من توي زندگيم شد.

یکی از سایه هایی که من و اذیت میکنه این هست که در زندگی تا جایی که یادم میاد با اینوضع مالی بدی نداشتیم همیشه پدرومادرم کلمه ی ندارم رو میگفتند و یجورایی تکیه کلام شده بود واسشون ومن بیزار این گفتن و تکرار چون هیچ وقت توقع زیادی هم ازشون نداشتم ،الان برای خودم این یک مسئله شده وهمیشه سعی میکنم مثل اونا نباشیم واین رو به زبان نیارم چون حس حقارت به من دست میده اما از طرفی با اینکه اوضاع مالی خوبی ندارم چون هیچ وقت پیش دوستام این بحث رو نمیکنم هروقت که بیرون میریم اونا فکر میکنن من خیلی پولدارم و من همیشه دست به جیب میشم وبعدش تا چند روز از خودم و اون طرف بدم میاد ،این الگو همیشه در وجود من تکرار میشه با اینکه با خیلیا سر این قضیه قطع رابطه کردم اما تو رروابط جدیدم همینه ،نمیدونم چاره ش چیه؟؟؟