من دكتراي فلسفه دارم و كارم تحقيق و پژوهش است و الان هم عضو هيئت علمي مركزي پژوهشي هستم در حوزه هاي روانشناسي و معنويت سالهاست به لحاظ نظري و نيز عملي كار كرده ام با اقاي رضايي هم از طريق كتابها و فايلهاي صوتيش به شكل منظم با يادداشت برداري از گفته ها وكتابهاي بنياد يكسالي هست اشناشده
ام بدون هيچ پيش داوري يا توقع به سمينار نقشه راه امدم
يك شب هم به خودم فرصت دادم تا درباره تست خودم و بررسي ان در سمينار وارايه مطالب فكر كنم و بعد نظر بدهم
ابتدا به نكته هاي مثبت ان اشاره مي كنم١-اقاي رضايي با انكه سالهاست اين سمينار را برگزار مي كنند اما چنان با شور و حرارت و عشق صحبت مي كردند كه گويي براي بار اول است انها را بيان مي كنند و اطلاعات و تجربيات و انرژي خودشون را به همراه داستانها و مثالها عالي انتقال مي دادند و بسيار تأثير گذار بود در واقع اين احساس دريافت را در اكثر قريب به اتفاق حضار براحتي مي شد ديد
٢- با انكه من مطالب اين جلسه را قبلأ در برخي صوتهاي ايشان شنيده بودم ولي در اين جلسه به صورت منسجم و هدفدار بود چون ما تست زده بودم و به نخو مستقيم درباره ويژگي هاي خودمون داشتيم مي شنيديم و خودمون يه بررسي اجمالي و فوزي مي كرديم
جنبه منفي جلسه براي من اين بود كه مطالب حاشيه اي زياد گفته مي شد و تمركز بر روي بررسي وضعيت افراد كم بود كاش ايشان در هر مورد اركتايپ كه از نرم در حالت مثبت يا منفي بيشتر
بود با بررسي حداقل پنج نفر از حضار كه در دو طرف افراط تست هم مي خواستند صحبت كنند و با تحليل شرايط انها به حضار نشان مي دادند چگونه ريشه مسايل خودشون را دربياورند و بعد انها را به كوچ ارجاع مي دادند

سلام اول تشكر مى كنم از سمينار پر بارو مفيدتون ، مطالب اون لحظه كه شنيده ميشه انگار با تمام وجود به جونم ميشينه و درك مى كنم سهم خودم رو هم ميبينم ولى متاسفانه بعد چند دفيقه بخاطر نميارم كه بخوام اون رفتارهاى اشتباه رو تو زندگيم اصلاح كنم خيلى از سى دى هاى شما رو گوش كردم بعضى ها رو بارها و بارها و متاسفانه گاهى انگار براى بار اول كه دارم اين مطلب رو گوش ميدم ولى چيزى كه بتونم تو ذهنم نگه دارم رو انجام ميدم ، يه حس گير افتادن و رها شدگى دارم پر از اضطراب هستم چون خيلى انرژى گذاشتم كه زندگى خوبى براى خودم و خانوادم فراهم كنم ولى الان ميبينم كه چقدر مسئله حل نشده دارم و چقدر هم خراب كارى كردم الان احساس نياز به حامى دارم تا بتونم بيرون بيام و اين حسو از شما نميگيرم احساس مى كنم منو ميبرين تو اعماق وجودم و تمام سياهى هاهو بهم نشون ميدين بعد ميگين تو اينى ديگه با خودت برو پاكش كن حس عجز و ناتوانى و بى پناهى

سلام استاد
سمينار امروز ازنظر محتوى عالى بود يعنى من هر جمله اى كه شما بيان ميكرديد باتمام وجودم حس ميكردم من حدود سه ساله تو كانال من حقيقى آقاى قورچيان با من حقيقى وجستجوى معنا زندگى آشنا شدم ودر ادامه به كلاس شما رسيدم حدود شش ماه هست مشاوره هم ميرم واين سمينار پر مطلب وعالى از لحظه لحظه اش لذت بردم . من توقع ندارم كه با اين سمينار فورا به همه چيزهايى كه ميخوام برسم ولى اين سمينار دريچه اى ديگر رو براى من باز كرد كه چگونه دنبال خودحقيقى خودم باشم در واقع راهم رو ببينم دنبال كنم واز سختى هاش نترسم
وقتى شما از سختى سفر چشيدن غذاها وبرخوردهاى مختلف حرف ميزديد من تك تك رفتارهاى خودم واشكالاتم در سفرهام ميامد جلوى ذهنم وقشنگ ايرادهام رو ميديدم دركل پراز اطلاعات خوب اميدوارم هرچند بعضى هاش براى من تلخى مياره ولى بايد قبول كنم ودرك كنم
ممنون استاد ثابت قدم باشين

سمینار ۴مرداد که حضوری خدمت استاد رضایی رسیدم بعد از اطلاعاتیکه از طریق وویساها و کتابها دریافت کردم بسیار دلچسب بود. تنوع مطالب البته بصورت کاملا منظم که ذهن میتونست بدون سردرگمی با تمام مطالب همراه بشه... اما چیزیکه بغیر از مطالب به دلم نشست و انگار دنبال دلیل برای نرسیدن هام میگشتم، گفته ی پروفسور یونگ بود که گفتن ما باید به همزمانی معتقد باشیم و توضیح استاد که فرمودن: اینکه ما فقط میتونیم در سطح آگاهیمون اتفاقات و آدمها و شرایط رو ملاقات کنیم نه بالاتر و نه پایین تر... اگر تو جاده ای باشی که باید باشی آنچه که باید به تو برسه میرسه به هزار و یک دلیل... پس برای اینکه بدست بیارم هر آنچه که میخوام باید آگاه تر بشم... ممنونم ازتون بابت خلق نقشه ی راه

به نظرم يه جاهايي لازم بود استاد توضيحات كلي و بيشتري بدن، حداقل در قالب وويس قبل از شروع كارگاه (مثل دو وويس قبلي كه ارسال فرمودن) كه حداقل يه آشناييت كلي اي ازين نامهايي كه شنيديم (مثلا يتيم يا آفرينشگر) داشته باشيم.
چرا هر دو بعد مثبت يا منفي اش ذكر شده و از لحاظ علمي چه تفاوتي داره (منظورم اينكه چرا معدلشون ذكر نشده بود)
من حتي هنوز نفهميدم اينها از لحاظ خوانش يونگي چي بودن!
آيا اسمشون و آركتايپ بذاريم (مثل زئوس و ...) يا كهن الگو بناميمشون يا ...
و اصولا در پارادايم خاص زبان يونگين ها ازشون به چه عنواني ياد مي شه؟
و آيا استاد مطالب اين كارگاه رو (كه بخاطر كمبود وقت يه جاهايي مجبور شدند سريعتر از يه سري عناوين عبور كنند) -در قالب كتابي يا پكيج آموزشي اي - توضيحات مبسوط تري دادند يا خير؟ البته منظورم اون كتابها يا پكيجهاي كمك آموزشي كه در حين سمينار معرفي مي فرمودند نيست و منظور خود مطالب اصلي اين سميناره.
انگار براي من هنوز اون چهارچوب اصلي اين خوانش از روان انسان، در ذهنم شكل نگرفته و بخاطر اين هنوز گيجم كه در كدوم بخش از اطلاعات حافظم بايد اينارو دسته بندي كنم كه بعد بخوام از مرحله ي فهم دانشش عبور كنم و با كلنجار رفتن باهاش شايد بتونم به بينشي ازش برسم.

باز هم تشکر استاد از ایجاد بستری برای ملاقات با خود واقعی و وجوه نخواستنی و سرکوب شدمون .به خاطر این بی نقابی و روراستیتون سپاس. الان انگار توو دنیام یه زلزله ی هشت ریشتری اومده و خیلی چیزا رو تخریب کرده و خیلی چیزارو هم یه تکان اساسی داده. به امید راه ها و روز های روشن.

آقای رضایی ، توی این مرحله از زندگیم، نشده که حرفای شما رو بشنوم و چیز جدیدی یاد نگیرم، هر چند که شروع این راه واقعن سخته.
سمینار خیلی خوب بود، با وجود ۶ ساعته بودن سمینار، زمان به سرعت برای من گذشت، و حتی احساس می کردم خیلی کم بود.
جایی که درباره نابودگر و جستجو گر صحبت کردین، واقعن بهم ریختم و فضا خیلی برام سنگین شد. و شنیدن صحبتهاتون درباره آفرینشگر واقعن برای من سخت بود.
بعد سمینار احساس شک و تردید زیادی بهم دست داده و احساس میکنم نمی تونم به تنهایی شروع راهم رو تشخیص بدم و نیازبه مشاور دارم.
ممنون از شما و تیم خوش برخورتون

من خوشحالم از آشنایی با این موسسه..
صرفا اومدن به این سمینار شاید اگر به تنهایی میبود خیلی منو خوشحال نمیکرد چون مقطعي میبود و ممکن بود با مرور زمان به فراموشی سپرده بشه..
ولی آشنایی با کل مجموعه منو خوشحال میکنه چون قراره مدتی منو با کتابها و فایلهای صوتی و حتی اگر لازم بود مشاوره و... همراهی کنه..
احساس کودکی رو دارم که در پناه مادرش قرار گرفته و دلش کمی قرص شده... انگار به کوه تکیه دادم... تا حالا از نابلدیهام واهمه داشتم ولی از این به بعد ميدونم جایی هست که کمکم میکنن غلط گیری کنم.. انگار پاک کن ميدن دستم...
حالا بستگی به میزان تلاش خودم داره...
من آدم تنبلی هستم تو مطالعه، اگه به این تنبلی غلبه کنم، پیشرفت روبروی منه. .. همین که این سمینار و این مجموعه بنیاد فرهنگ زندگی تونسته این حس اعتماد رو به من القا کنه هزاران تبریک و دست مريزاد داره.. رسیدن به مهارتهای این موسسه آرزوی منه... مهارت کمک به دیگران و خودم... مهارت روشن کردن چراغ امید در دل دیگران...
این بنیاد داره پرستاری کردن رو به ما یاد میده، پرستاری از خودمون و بالطبع بعد از رسیدن به مهارت، پرستاری از اطرافیانمون، ... خیلی از نميدانم های ما به میدانم تبدیل ميشه،.. ریشه های اشتباهاتمون رو پیدا میکنیم، چشمهامون باز تر ميشه به آينده و گذشته...

خداييش کاشتن این حجم از امیدواری در دل ما کار هر کسی نیست... این دانش و آگاهی ملموس که پشت صحبتها بود به ما اطمینان ميده وما رو مجاب به حرکت میکنه ..
از این که امروز در این سمینار شرکت کردم خیییلی خوشحالم. .. از اینکه شما آقای رضایی تونستین مخاطبین رو شش ساعت پای صحبتهاي خودتون بنشونین بهتون تبریک میگم...
عطش یادگیری و نیاز به تغییر و خودشناسی رو در تک تک افراد شرکت کننده دیدم. . پس متوجه شدم اگه من زخمهایی دارم و نیاز ترمیم تو خودم احساس میکنم، تافته ی جدا بافته ای نیستم و این کاملا طبيعيه، .. مهم اينه به این ادراک رسیدم که برای بانداژ و بهبود زخمهام باید حرکت کنم. ..
آقای رضایی من 47 سالمه و شدیدا امسال احساس استیصال در حل بعضی از مسایل زندگیم میکردم، درست به موقع با شما آشنا شدم، شاید بعضی بپرسم دیر نیست،؟
ولی مهم اينه که چه دیر چه زود من در مسیر حرکت و تغییر و خودشناسی قرار گرفتم...
من امروز فهمیدم بهتره اراده، تعهد و انگیزه ام رو بالا ببرم، ميدونم کار سختيه ولی امیدوارم با گوش دادن فايلهاي صوتی و کشف علت چالشهام و علت رفتارم، سختی کار به آسونی تبدیل بشه...
امشب حس خوبی دارم و این حس رو مدیون شما هستم.. ممنون ممنون

فضا و امكانات نامناسب بود
پرسش و پاسخى كه در همه سمينارها بود اينجا نبود
من فكر ميكنم همون صوتى ها رو ميخريدم خوب بود

برام جای تعجب بود و در عین حال جالب وقتی جوانهای زیادی دیدم که دچار سردرگمی هستند من فکر میکردم با داشتن سن 53 خیلی وارد چالش شدم البته جناب استاد رضایی بیشتر صحبتشون متمرکز روی این قشر جوان بود