من مدت‌ها بود که از محصولات بنیاد استفاده می کردم و کتاب سایه ات رو مالکشو رو هم خونده بودم اما اونطور که باید و شاید جا نیفتاده بود. سال گذشته مجموعه کلاس صوتی نقشه راه رو هم خریدم و آزمونش رو هم دادم و خیلی اوضاع بهتر شد. امروز دو سه بار فایل صوتی جلسه اول رو گوش دادم و یکبار هم خلاصه‌ای ازش برای یادداشت نوشتم. و مهم‌ترین نکته‌ای که برای من داشت این بود که من هنوز جسارت انجام دادن خواسته‌هام رو ندارم چون ۴ سفر اول رو هنوز کامل نکردم و دایم منتظرم که یه نفر بیاد و باهم کاری رو شروع کنیم. ممنون میشم اگر برای تکمیل و تصحیح سفرهای قهرمانی منابعی معرفی بفرمایید. سپاسگزارم

من متوجه شدم چون زندگی به ظاهرپر دستاورد من چون مال من نیست حالم خوب نیست در واقع حال اونایی رو خوب کردم که بجاشون دستاورد کسب کردم و مایه افتخارشون شدم .

سلام وقتتون بخیر
با درس اول یه جورایی گیر افتادم! من از شرایطم و از زندگی ای که داشتم و نوع زندگی کردنم راضی نبودم، انتخاب من نبود. ولی بعد از یه مدت گفتم بپذیرمش چون نمیتونستم عوضش کنم. اما با درس اول دوباره احساس کردم واااای دارم وقتمو از دست میدم. برای خودم بودن. اون پریشونی قبلی که فروکش کرده بود باز دوباره فوران کرد. باز یکی توی وجودم میگه داری حیف میکنی زندگیتو.... مطمئنم درونم یه راهی براش پیدا میکنه ولی خیلی غم انگیز بود برای من.

سلام بنظرم موضوع جنگ وصلح رو که مطرح فرمودید خیای بحث کارامدی برام باشه چون دوره هایی رو درجای دیگری گذروندم که مباحث شما برام روشن کننده وتکمیل انهاست بحث تمامیت درزندگی که الان دنبالش هستم

عالی بود اقای رضایی همینطوری کاربردی بگید خوبه بیشتر مثال بزنید که مصداقی باشه

سلام استاد بسيار صحبت هاتون قابل تامل بود ،اصل شو رو فكر كنم اگر درست متوجه شده باشم ،همان كنار زدن پرسونا و بازگشت به خود حقيقيست ان هم با شهامت و در مسير پذيرش مشكلات
سعي كردم چكيده اي از مطالب رو كه مطرح كرديد به اشتراك دوستان بزارم در جهت درك بهتر مطالب
با سپاس
جستجو گر:
دوست داشتن خود و سبك زندگي خود و اينكه ايا اين زندگي متعلق به من است؟
ايا شهامت پذيرش مشكل را داريم يا با نپذيرفتن مشكل دچار افسردگي خندان ميشويم ؟!
ما براي زندگي خود كافي هستيم ،ما بايد مشكلات زندكي را شخصا سفر كنيم.
از طريق همزماني ميشود زندگي را خلق كرد رزونانس يا ارتعاش در همزماني...
اگر ٤منزل اول را طي نكنيم نميتوانيم در مسير موفق شويم
ابهام، در مسير تغيير بايد در ما زيست كند
ما خالي نيستيم هر انچه براي زيست لازم است در درون ما هست فقط دسترسي با ان نداريم تنگناها كمك كننده است
ابهام يعني در بخش روان دچار تضاد شويم ولي تضاد تمام ميشود، ترس از اشتباه در ما ايجاد ميشود ولي با ارتعاش اشنا راه را پيدا ميكنيم و همزماني هاي اشنا سر راه ما قرار ميگيرد و معنادار است
دعوت هاي دروني را نبايد ناديده گرفت چون در غير اينصورت سقوط رخ ميدهد و انسان را مجبور به بيداري ميكند
اگر به اصل راه پيدا كنيم ميتواند با همزماني هدايتگر زندگي باشد
اشتي با سايه ها بخشي از نجات از كوري است خود اصيل ما به سايه رفته است.
سايه هر انچيزي كه توسط ما ديده نميشود در ناهشيار خانه ميسازدو از انجا به ايفاي نقش ميپردازد و به شدت ميتواند مخرب باشد.
اصالت انسان (اصل شو) بزرگترين راه نجات انسان است.
هر چقدر نبوغ رشد كند سايه هم قدرتممد تر ميشود و نبرد ماهم بزرگتر ميشود و اين همان جهاد اكبر است.
روح خواسته هاي بزرگتري نسبت به روان ما دارد و بايد به ان توجه كرد ....

آیا می تونم درس های این کمپین رو به دوستانی که موفق به ثبت نام نشدن ارائه بدم ؟

با عرض سلام وادب خدمت شما استاد گرامى و سپاس از اينكه بى چشم داشت در زمينه خودشناسى هم وطنان خود قدم بر مى داريد.
بنده از زمانى كه خودم رو شناختم در خانواده با تهاجم ها وفشارها و احساس نديده شدن مواجه بودم يادم نمى ره كه مادرم بارها گلايه مى كرد كه زمانى كه پدرم متوجه شد كه فرزندش دختر است با مادرم بدرفتارى كرده وحتى براى تحويل گرفتن فرزندش در بيمارستان هم به زور حاضر شده.البته اين مسئله به همين جا ختم نميشه وتا سن چهارده سالگى كه پدرم در قيد حيات بود به ياد ندارم كه از او كمتر محبتى ديده باشم.در ثانى از جهتى كه فرزند پنجم وآخر خانواده بودم هيچگاه فرصت ديده شدن نداشتم واين مسئله باعث شده كه از اعتماد به نفس خوبى برخوردار نباشم.
حالا كه سى وچهار ساله هستم و خود مادر وهمسر هستم ، مى خواهم خود را به خانواده سه نفرى خود اثبات كنم ،وعدم اعتماد به نفس كافى باعث مى شود كه زود بشكنم و از ادامه مسير معيوس شوم ،به طور مثال من سيزده ساله كه گواهينامه گرفتم ولى تا به حال جرات نكردم از آن استفاده كنم ،البته كه همسرم هم از مردانى است كه دائما در حال نفى قابليت زنان در اين عرصه است و تا دو ماه پيش به من اجازه رانندگى را نمى داد و من از ترس اينكه نكنه تصادف كنم هيچگاه جرات نكردم به تنهايى رانندگى كنم.
البته اين نمونه اى است
نمونه هاى ديگر :علاقه به ادامه تحصيل و اشتغال به دليل استقلال مالى است كه به دليل اينكه همسرم (ضرورتى نمى بينند!!!)
مجبورم از آن صرفه نظر كنم البته در درون هيچ وقت قانع نشده ونمى شوم
هميشه به خودم در تنهايى نهيب مى زنم كه اگر از اعتماد به نفس كافى بر خوردار بودم زندگيم به شكل ديگرى رقم مى خورد
سوال بنده اين است كه آيا مى توان در اين ميانه راه درون خوبش را شفا دهم و به تنهايى اعتماد به نفس خويش را مستحكم كنم؟
سپاس از شما

سلام
من چند سالی هست که در یک مسیر تکراری دائمی بین ابهام و تضاد و اضطراب میرم و برمیگردم ولی نمیتونم تصمیم قاطعی برای زندگیم بگیرم. انگار که همه‌اش منتظرم. البته حرکتم صفر نبوده ولی چندان معنادار نیست برام.
ممنون

ممنون از زکات علمتون